Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

happy planet

Λίγα θα σου πω. Σήμερα το πρωί γράφτηκε το δεύτερό μας τραγούδι. Η μουσική του Billάκου μου εξαιρετική(μεγάλος κιθαρίστας θα γίνει λίαν συντόμως)όπως κάθε φορά. Και άκου, τραγούδησα τις λέξεις μου και είμαι ευτυχισμένη. Το βασικότερο: ξαναγράφω μετά από τόσο καιρό(η ευθύνη στο γούρι μου)και η ζωή μου κάποιες φορές είναι όμορφη, κι εγώ είμαι ένα απίστευτο happy planet-κόριτσο και όλα έχουν την πιο όμορφη απόχρωση μωβ που μπορείς να φανταστείς. Μια μέρα που θα γίνει ηχογράφηση της προκοπής και με μια καλύτερη φωνή θα σου βάλω να ακούσεις. Φιλιά προς το παρόν

και η χαρά μου για καληνύχτα σου

α!Στείλε όλη σου την αγάπη σε δυό μελαγχολικά μάτια.Περνάνε δύσκολα!

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Along with her guitar

Η αγαπημένη-ναι κι αυτή αγαπημένη- μου Joan, αγκαλιά με την κιθαρίτσα της μου έκανε παρέα όλο το απόγευμα...



diamonds and rust..


ήθελα να σου αφήσω κι άλλα, αλλά θα τα ψάξεις μόνος σου, το ξέρω...
καλό σου βράδυ!

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

ποιο τραγούδι...



πόσο προσπάθησα τα λόγια για να βρω...
όλα λάθος
και πώς να στο πω...

[ ]



Απόψε δε με νοιάζει τίποτα

και κανένας

ούτε κι εσύ

ούτε και κανένας

ούτε κι εγώ

μάλλον μου άφησες κενό για να αναπνέω

να ζω

μόνο που ξέχασες πως ζωη εκ του μηδενός δεν υπάρχει


ας χαθείς...


να χαθείς

(μη φρικάρεις από την εικόνα στο videaki. από πότε ο έρωτας είναι ταμπού;
καλημέρες!)

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

το νου σου, ε;

Η αγαπημένη μου Κατερίνα Γώγου έβλεπε όλα αυτά που η ρουτίνα δε μας αφήνει να καταλάβουμε. Τα ανεχόμαστε απλά, ή μάλλον τα δεχόμαστε χωρίς καν να τα προσέχουμε.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

from dido with love...



Μου άρεσε απίστευτα αυτό το κομμάτι.Όπως και όλη η τελευταία της δουλειά..

It comes and it goes

Some days I wanna, and some days I don't. Sometimes I can feel it and suddenly its gone... Some days I can tell you the truth and some days I just don't. Only a change of mood sun goes down some one says something to quick or to soon, a touch not made one made to late army's of words can not hope to contain...

Then it comes and it goes.

And I have no control.

Some days I can think clear and some days I wont. Sometimes I can feel it and suddenly its gone... Some days I am strong and some days my skins broken and thin. That's when it feels and it takes what it needs and it leaves before I get to know, its only a step away moments that army's of words can not hope to contain...

Then it comes and it goes.

And I cant make it home.

And theres nothing at home.

And it breaks me when it goes.

Some days I wanna, and some days I don't. Sometimes I can feel it and suddenly its gone... Some days I can tell you the truth and some days I just don't. Only a change of mood dream comes out some one tells something to quick or to soon, a move not made one made to late army's of words can not hope to contain...

Then it comes and it goes.

And I seem to hope

And theres nothing at home.

And it breaks me when it goes.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

1ο επισκεπτήριο...

Ταξίδι αυθημερόν στη Λαμία... Το αδερφάκι μου ντύθηκε στα χακί κι εμείς στο πρώτο του επισκεπτήριο παρόντες... Ξέρω, το έβλεπα πως δεν ήταν εκνευρισμένος, όχι, σίγουρα δεν ήταν αυτό. Νοσταλγικός, νομίζω ήταν ίσως και λίγο μελαγχολικός... Μου λείπει... Από τότε που μας θυμάμαι να μη μαλώνουμε λείπει. Μία στην Πάτρα, μία στη Ζυρίχη, τώρα στο στρατό... Μετά ποιος ξέρει που θα βρίσκεται. Κάνει υπομονή, όπως τα περισσότερα παιδιά, αυτό ξέρω εγώ, αυτό είδα. Και τι χαμόγελα είχαν τα πρόσωπά τους... Φεγγάρια! Του αφιερώνω το κομμάτι που ακολουθεί, και κάτι στιχάκια που παλεύω αυτές τις μέρες. Και σε όλους όσους με την ίδια νοσταλγία κοιτάνε τη ζωή τους, και κυρίως τις αναμνήσεις που τόσο θα ήθελαν να έχουν, μα στερούνται...

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Για συντροφιά σου




Γεννήθηκα κι ανάθρεψα τα όνειρα των άλλων
Που νόμισαν πολλά χαρτιά πως φέρνουν ευτυχία
Γι’ αυτό και λοξοδρόμησα απ’ τον κόσμο των μεγάλων
Που τίποτα ανθρώπινο εκεί δεν έχει αξία

Σ’ άσπρο χαρτί σχεδίασα μονάχος τα όνειρά μου
Τα πότισα με την ψυχή,τά’ ντυσα μελωδία
Τ’ αγάπησα και ήτανε σαν δυό παιδιά δικά μου
Και τ’ άφησα και τράβηξαν αυτόνομη πορεία

Αγάπη τό’ να βάφτισα απλά για να θελήσει
Στο άθλιο το είναι τους την αλλαγή να φέρει
Και τ’ άλλο μου το φώναζα ελπίδα για να ζήσει
Μια και στο μάταιο κόσμο τους στερνή λεν πως πεθαίνει



Για τη Γιωργίτσα μου.. Δεν είχα τίποτα πιο δικό μου να σου χαρίσω

φτωχά τα λόγια μα με πολλή αγάπη!

να θυμάσαι μονάχα να γελάς...
σου αφήνω μαζί ένα τραγούδι να σε προσέχει κι ένα τραγουδι να με θυμάσαι...
διαλεγεις εσυ!

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

καινούριο παρκέ...



Ό,τι και νά' ναι ποθώ
και καλώς νά' ρθει το κακό που είναι από' σένα
Θα γίνει υπέρτατο αγαθό
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ τ' αγαπημένα...

πιστεύοντας κάθε λέξη και νιώθοντας κάθε πληγή...σαν κι αυτές που έκανε η γόβα στο καινούριο παρκέ...κι εγώ να ζητώ εσένα μόνο...

p.s. ας μου πει καποιος πώς ποσταρω videa-κια γιατι για καποιο σκοτεινο λογο το συμπαν μου το απαγορεύει...

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Η τέχνη της αγάπης

"Δέν αγαπάμε αρκετά τους ανθρώπους , όταν δεν αγαπάμε την αθλιότητα , την ταπείνωση και τη δυστυχία τους..."
Έτσι τα είπε η αγαπημένη μου Marguerite Yourcenar...
"Η αγάπη δεν είναι πρόβλημα αντικειμένου, αλλά πρόβλημα ψυχικής ικανότητας..."
τάδε έφη Έριχ Φρομ στην Τέχνη της αγάπης και έχοντας επηρεαστεί πολύ στα παραθέτω κι αυτά.
Ψάχνω να δω με τα μάτια μου τα λάθη των ανθρώπων όταν πάνε ν' αγαπήσουν. Δεν ξέρω αν θα τα βρω, το πιθανότερο είναι όχι, αλλά όπως και νά' χει θα ξέρω πως θα έχω προσπαθήσει.
Καφέ και συνεχίζω...