κρακ!

ή όπως αλλιώς κάνει το γυαλί όταν σπάει!

Αγαπάμε αληθινά όταν αγαπάμε αναγκαστικά; Από υποχρέωση, ή λόγω γεννετικών ομοιοτήτων; Αγαπάμε αληθινά ποτέ, τελικά; Και έστω ότι αγαπάμε! Έχουμε τους τρόπους ή και τη μαγκιά να το χαρίσυμε στον άλλον με τρόπο που η δική του ψυχή το καταλαβαίνει;
Κάπου κοντά στο γκάζι, με μπύρες και αεράκι αθηναϊκό γεννήθηκαν όλα αυτά τα ερωτηματικά!Το χειρότερο είναι ότι δεν είχα προετοιμαστεί καθόλου, και μετά από μία αυτοεξορία πώς να ξαναμπεις στον κόσμο και να αρχίσεις να ξανααρθρώνεις λέξεις που να τις καταλαβαίνουν οι γύρω σου και να μην ξεφεύγουν από το θέμα; Κι αν τελικά συνειδητοποιήσεις πως όλο αυτό είναι τόσο έξω από εσένα και τοσο όχι-κατανοητό πώς μπαίνεις στο κατάλληλο mood; Βάζοντας τον εαυτό σου στην ίδια θέση θα ένιωθες τουλάχιστον μόνος. Μπορεί και ξεκρέμαστος. Θέλεις απλά να γίνεις ένα μεγάλο χαδί, σα δροσερό αεράκι να περάσεις πάνω από τις πληγές και να τις λειάνεις, αν όχι να τις γειάνεις.
Απλά, κάποιες από δαύτες τις σωματοποιείς κι εσύ ως ακοατής. Και τότε; Τι φεύγει; Και πώς;

Καμποσα βήματα παραπέρα (Τεχνόπολις για φόντο) ένα αεράκι πήρε μερικές βαριές αναπνοές μαζί του...και κάποια δικά μου όνειρα. Τι τα θες; Πώς το είπες το απόγευμα;
-Ε, μην πετάμε και στα σύννεφα!
Δε θέλω άλλες συμβουλές, αναλύσεις, γνώμες, κρίσεις, "κατηγορώ", υποδείξεις ή οτιδήποτε! Απλώς δε θέλω!
Καθένας την καμπούρα του! Έτσι κι αλλιώς πόσες ωραίες καμπούρες έχεις δει; Γιατί η δική σου νά κάνει τη διαφορά;
Κάπως έτσι δε μου το έμαθες;

memo

αύριο βράδυ θα το ξαναδώ...


Μιλάμε για αγάπη!
μεγάλη....

άουτς!

Μία

Αν έπρεπε να διαλέξεις μόνο μία λέξη για να σου τη χαρίσεις, ποια θα ήταν;

Πάμε

Πάρε με από' δω!
Μακριά!


Εγώ κι εσύ κι ο κόσμος απ'έξω...



Ε;

μέχρι αύριο

Και τι έχει πλέον σημασία; Να ερωτεύεσαι ή να περνάς καλά; Να νιώθεις ή να ζεις; Όχι, ψέματα σου είπαν. Δεν πάνε αναγκαστικά μαζί αυτά...Κάθε άλλο! Κι εμένα τι μου προτείνεις; Τι να προτιμήσω; Έχω κλεισμένο μέσα μου ένα σακί εγωισμό. Και νομίζω πως το χάραξες κάπου κι έχω αρχίσει και παρατηρώ διαρροές. Δε γουστάρω να διεκδικώ, πώς το λένε; Δε θέλω! Όποιος δε θέλει να είναι εδώ φεύγει, είναι τόσο απλό! Δεν ξέρω πού το χάνεις, δεν καταλαβαίνω.
Κλειδώνω μέχρι αύριο. Θα μπει ο έρωτας στη ζωή μου. Είναι καινούρια, πανέμορφη, δική μου και μένει μόνο να την πάρω στα χέρια μου και να αρχίσω τη μελέτη σ'εκείνη. Α, και ψάχνουμε και όνομα... Καμιά ιδέα;;