(α)πιστη

Τι με ρωτάς; Σου τά' χω πει πως δεν πρέπει κανείς να πιστεύει. Σε τίποτα. Ειδικά έμψυχο. Κυρίως όταν δεν μπορεί να φανεί μεγαλόψυχος και να συγχωρέσει. Είναι μετρήσιμη η ανθρώπινη ψυχή κι εύκολα πουλιέται. Και ξεπουλιέται. Ναι. Αυτό που σήμερα μοιάζει βράχος, αύριο με ένα φύσημα ενός ανέμου μίλια μακριά γίνεται σκόνη. Άμμος γίνεται και πια δεν ξεχωρίζει. Δε συγκρατεί. Γίνεται πάτος και βυθός και έδαφος σαθρό κι ακόμα και αν δεν το θέλει τα βήματά σου πάνω του μόνο πιο χαμηλά μπορούν να σε τραβήξουν. Μα πόσο αφελής μπορεί να είσαι; Όταν ήσουν μικρό δε σου είπαν πως ο κύριος που μοιράζει καραμέλες και φοράει μαύρα ρούχα κάτι κρύβει; Κι ακόμα να βάλεις μυαλό; Τι περιμένεις; ΑΝ ο κόσμος ήταν παράδεισος και οι άνθρωποι Θεοί να τους πιστεύεις ποιος θά'βαζε έννοια στο κεφάλι του θρησκείες και ζωές μετά το τέλος; Ποιος θα δέσμευε την αλήθεια σου για να μην παραδειγματιστούν κι άλλοι και πάψει η προδοσία να είναι μυστική; Προσπαθώ να σε πείσω τόσα χρόνια μα εσύ εκεί. Ταγμένος στο σκοτάδι. Καλύτερα να καείς στο φως. Στο σκοτάδι υπάρχει μονάχα μια αίσθηση λήξης. Στο φως όμως;
Κάθε φορά το ίδιο. Φτιάχνεις το παραμύθι σου και τρυπώνεις μέσα. Κι είσαι και βέβαιος πως και στη ζωή σου έτσι είναι όλα. Μα θύμισέ μου! Εσύ πουλήθηκες ποτέ; Την ψυχή σου που κλαις και που λυπάσαι θα την εμπιστευόσουν; Εσύ, εκ των έσω. Που τα μυστικά σου τα ξέρεις και γίνονται νυχθημερόν ενοχές και σε καίνε. Μόνο ως πού μπορείς να φτάσεις δεν ξέρεις. Πόσο όχι-εσύ μπορείς να γίνεις. Πόσο κι εσύ ακόμα θα μπορούσες να σε μισήσεις και να σε φοβηθείς.
Στό'χω ξαναπεί. Η προδοσία είναι πράξη αυστηρά εγωκεντρική. Ξεκινά και τελειώνει σε εσένα. Με εσένα. Μη μπερδευτείς! Δε σου ζητάω να πνιγείς στη μοναξιά. Γίνεται δυο ψυχές να φτάσουν στο επέκεινα και να μην προδοθούν. Μα όχι όλες. Χρειάζεται κλειδί και κλειδαριά. Με τρόπο αμφιμονοσήμαντο(θεωρώ). Γι'αυτό να ελπίζεις. Το μυστικό συνδυασμό να προσμένεις.
Χωρίς πίστη όμως.

Για να πιστέψεις περίμενε πρώτα το θαύμα.

Έτσι έκαναν λέει και οι πιστοί Χριστιανοί. Και έπεφταν τη νύχτα για ύπνο ήρεμοι.