Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

έκθεση

Λες και τα μυστικά τα κρατούσα για' μένα.

Θά'θελες να μπορείς να μοιράζεσαι τα πάντα. Το ξέρουμε κι οι δυό. Μα υπάρχει μια λεπτή ισορροπία που ενώνει το τι αντέχεις εσύ και τι αυτός που θά'πρεπε να κοιτάς όταν μιλάς. Υπάρχουν αυτά που θα πληγώσουν εκείνον και επιλέγεις κάποιες φορές να τα ξεχάσεις για να αποφύγεις τη σκιά στο βλέμμα του. Κι υπάρχουν κι εκείνα που επιλέγεις να αποφύγεις να μοιραστείς γιατί είναι τόσο λίγα μπροστά σε αυτό που είχες ονειρευτεί που σε φυτεύουν στη φτήνια σου.

Πολλές φορές ταλαντεύεσαι μεταξύ του ποιος από τους δύο αντέχει περισσότερο και η έκθεσή σου ποιον από τους δύο θα σώσει. Είναι που αγαπάς και την αυτοθυσία και λες εσύ να αντέξεις. Κι είναι κι άλλες φορές που εύχεσαι, ικετεύεις σχεδόν, να μην ανακατέψει κανείς τη σούπα και να βυθιστούν όσα δε μπόρεσαν να αναδυθούν. Πιο πολύ γιατί εσύ δεν τα μέτρησες στα όσα έχεις ζήσει, και στον άλλον δε θα προσφέρουν τίποτα από ένα ακόμα λόγο να νιώσει αμήχανα. Μπορεί και ενοχικά.

Αν δεν ερωτευτείς τότε τον έρωτα δεν τον έζησες ποτέ. Μπορεί με χίλιους δυο ανθρώπους να ενθουσιάστηκες μα τον έρωτα δεν τον έζησες. Αν δεν σε πήρε ο ύπνος στα χέρια κάποιου τότε το χάδι και τα όνειρα στην αγκαλιά του δεν ήρθαν ποτέ.

Όσα δεν πρόλαβες να ζήσεις, δε θα μπορούσαν ποτέ να είναι όλη σου η ζωή.

Όσα δεν πρόλαβες να πεις, δεν θα μπορούσαν να είναι ποτέ τα κρυφά σου. Μπορεί απλά να μην ήταν ούτε καν δικά σου, γι'αυτό και να προτίμησες ποτέ να μην τα μοιραστείς. Ξέρεις καλά τι θα πει να ζεις με ψίχουλα. Ξέρεις πόσο σε πληγώνει να ζεις με δαύτα. Ξέρεις την ίδια εκείνη στιγμή που κάποιος αδιάφορα τα πετάει μπροστά στα πόδια σου πόσο απελπισμένος φανταζεις στα μάτια σου μαζεύοντάς τα.



Ξέρεις τι θα πει να πείθεις τον εαυτό σου πως σου φτάνει μια "αγάπη" μικρή για να την ανθίσεις και να σε ζήσει. Μη με ρωτάς λοιπόν πώς γίνεται να έχω μάθει να είμαι αυτάρκης.

Δεν υπήρξα ολιγαρκής, τουλάχιστον, παρά το τι επέλεγα να δείχνω. Ή να δίνω.

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

see/a





Σού΄χω λίγες λέξεις φυλαγμένες για σήμερα. Μια στιγμή απ'αυτές που θα άξιζαν να σε
ζήσουν, να σε κρατήσουν,να σε στοιχειώσουν. Δεν ξέρω αν την κατάλαβες όταν μου τη χάριζες ή αν είχα απλά πληκτρολογήσει το μυστικό συνδυασμό κι άφησα την αγάπη σου να σταλάζει. Δε θέλω να ξοδεύεται. Μ'αρέσουν οι εισαγωγές. Μ'αρέσει πριν σου πω το "Σ'αγαπάω" να σου μιλήσω για το τι μου θύμισε η πρόθεσή μου ή η παρουσία σου.

Θυμάσαι τι σού'χα πει; Μακάρι μια μέρα να μπορέσεις να σε δεις μέσα απ'τα δικά μου μάτια. Να την αγγίξεις την ομορφιά σου. Κι άκου τι δώρο μού'κανες. Είχες μια απόγνωση που με φιλούσες. Μια στεναχώρια και μια θλίψη. Δε χαμογέλασες λεπτό. Λες και πάλευες να κατασπαράξεις κάθε τι που νόμιζες πως ήθελε να σου ξεφύγει. Πληγωνόσουν και με πλήγωνες την ίδια στιγμή.

Κι όταν κουράστηκε το σώμα σου να με κερδίζει, στάθηκες πλάι στο φως να με κοιτάξεις. Και τι πρωτόγνωρο για' μένα. Στράφηκα προς τα μάτια σου. Τα ζωγραφιστά. Τα ομορφοσκάλιστα. Κι είδα τις κόρες να διαστέλλονται και να θεριεύουν. Κι όσο κι αν δεν το πίστευα ποτέ είδα βαθιά σ'εσένα. Εσένα. Αν ήταν θάλασσα τότε θά'χα στα σίγουρα πνιγεί.

Κι όπως μεγάλωναν οι υδρόγειες σφαίρες που φτιάχνουν τον κόσμο που μου χαρίζεις σαν μ'αγαπάς, μεγάλωνε η αντανάκλασή μου στα μάτια σου. Βρεχόταν και γλύκαινε. Γυάλιζε κι ας ήταν το φως λιγοστό. Έμοιζα φωτεινή, σχεδόν σαν άστρο κι είχα μια όψη τρυφερή καθώς σε κοιτούσα και πάλευα να σε κρατήσω ασάλευτο προτού χαθεί η μορφή μου στο κυμάτισμά σου.

Γι'αυτό σε νόμισα για θάλασσα. Με νερό κρυστάλλινο. Πέρα για πέρα διαυγές. Κι είδα και χρωματιστά νούφαρα να κερδίζουν στα ύδατά σου το είδωλό τους. Απλά επιπλέοντας. Τι δώρo θεέ μου. Ένιωσα πως στεκόμουν πάνω από διαυγή νερά και πως έλαμπε ένας ήλιος κάπου στο βάθος. Κι εγώ με κοιτούσα για πρώτη φορά λες και δεν είχε υπάρξει ποτέ καθρέφτης κι ήμουν μονάχα αυτό που έφτιαχναν οι άλλοι. Κι όπως με κοίταξα είδα στ'αλήθεια τι είμαι εγώ και τι μπορώ να γίνω. Κι ευχόμουν να μη σαλέψει τίποτα, μητε αέρας, μήτε ψυχή και χάσω αυτό που με έκανες να δω. Kαι ξέρω. Ήσουν διάφανος κι ούτε λεπτό δε φοβήθηκα μην κάποια ασχήμια ξετρυπώσει και τη δω μέσα από τα μάτια σου, στο πρόσωπό μου.