Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Ευχαριστήριο

Και σήμερα που λες, που μόνο μια μέρα πέρασε από χτες, εγώ μεγάλωσα ένα χρόνο! Μπορώ να σου πω χιλιάδες πράγματα- και το εννοώ- που άλλαξα φέτος αλλά θα βαρεθείς και κανένα νόημα δεν έχει!
Η ανάρτηση αυτή αιτιολογείται(δεν πάει η λέξη αλλά συγγνώμη) ακριβώς από τον τίτλο της!
Το συγκεκριμένο τραγούδι εμένα με έχει ορίσει. Και μου έχει εξηγήσει πολλά πράγματα που άλλαζαν χωρίς να μπορώ να τα παρακολουθήσω...
Τραγουδάει η Νατασσούλα μου, που εσύ ξέρεις πόσο αγαπάω, όλες οι θάλασσες του κόσμου ηχούν στ'αυτιά μου από την ψυχούλα του ζαχαρωτού μου-και τα έγχορδά του προφανώς-, και τα λόγια τα βρήκε για'μένα ο j μου και, αν και γίνομαι τόσο κτητική με τα λόγια του, αυτό για΄μένα εξηγεί πολλά!
Απόψε, ήμουν μαζί με κάποιους ανθρώπους που αγαπάω, με όλη τη σημασία της λέξης και μου είπαν χρόνια πολλά με μια μεγάλη αγκαλιά!
Και κάποια άλλα αγγελούδια μόλις άλλαξε η μέρα με σκέφτηκαν και τους αγαπώ πολύ όλους...

Σε λίγες μέρες έχω μια προσωπική "γιορτή". Κάποια στιγμή σου μέτρησα 6 μήνες! Και πιο περήφανη από ποτέ σου μιλάω για τον 1ο χρόνο.

Η ζωή ΣΟΥ είναι τώρα και είναι για' σένα! Μην αφήνεις καμιά στιγμή να ξεφεύγει.

"με τα καράβια που με πήγαινες να δω... ταξίδευα!"

Μην ψάξεις για προορισμό! Δεν ωφελεί ! Αν ψάχνεις για κάτι, τότε είναι η καλή παρέα!

Την αγάπη μου!

Δε θα μπορούσε να λείπει...

(Εσύ που το αγαπάς όσο κι εγώ, άκου το παρέα μου...και μη λείπεις πια!)

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

bottom

Απόψε ξεπουλάς. Ξεπουλιέσαι! Όσο- όσο θα σε αφήσεις απόψε. Απόψε’ αυστηρά! Γιατί οι στιγμές που πιάνεις πάτο είναι στ’ αλήθεια στιγμές και τις ζεις απ’ την ένταση κι όχι απ’τη διάρκειά τους. Πνίγεσαι! Κι όπως όταν πνίγεσαι, κι ο χρόνος σέρνεται ανάμεσα στις στιγμές, εσένα η ζωή σου εκείνη την ώρα μοιάζει να κάνει άλματα. Με μοναδικές στάσεις σε κάποιες φτερωτές στιγμές, που ίσως να μην τις θυμόσουν και όλες. Χάνεις το μέτρημα και μπλέκεσαι μεταξύ βημάτων και αλμάτων. Σε γεμίζει το αδιέξοδο αυτό τόσο απόλυτα που αν ξεπουλάς ό,τι μπορείς είναι για ν’ αδειάσεις. Για να ξαναβρεις το μέτρημα και την ισορροπία σε βήματα και άλματα κι όλη αυτή η διαστολή χρόνου να πάρει ένα τέλος. Κι εσύ γεμάτος από αυτή τη χαρά της νέας αρχής, αν και τελείως άδειος, νιώθεις ο πιο ακριβός, ίσως και ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου. Γιατί η μεγαλύτερη χαρά, ακόμα και από αυτήν της κατοχής, είναι η χαρά της διαχείρησης! Της μοιρασιάς αν θες. Κι όλα τότε είναι θέμα προσωπικής ηθικής. Και καμιά δικαιοσύνη δεν είναι ισχυρότερη από την ελευθερία της ψυχής. Αν και η πιο χρήσιμη μάλλον είναι αυτή του πνεύματος.