Απόψε ξεπουλάς. Ξεπουλιέσαι! Όσο- όσο θα σε αφήσεις απόψε. Απόψε’ αυστηρά! Γιατί οι στιγμές που πιάνεις πάτο είναι στ’ αλήθεια στιγμές και τις ζεις απ’ την ένταση κι όχι απ’τη διάρκειά τους. Πνίγεσαι! Κι όπως όταν πνίγεσαι, κι ο χρόνος σέρνεται ανάμεσα στις στιγμές, εσένα η ζωή σου εκείνη την ώρα μοιάζει να κάνει άλματα. Με μοναδικές στάσεις σε κάποιες φτερωτές στιγμές, που ίσως να μην τις θυμόσουν και όλες. Χάνεις το μέτρημα και μπλέκεσαι μεταξύ βημάτων και αλμάτων. Σε γεμίζει το αδιέξοδο αυτό τόσο απόλυτα που αν ξεπουλάς ό,τι μπορείς είναι για ν’ αδειάσεις. Για να ξαναβρεις το μέτρημα και την ισορροπία σε βήματα και άλματα κι όλη αυτή η διαστολή χρόνου να πάρει ένα τέλος. Κι εσύ γεμάτος από αυτή τη χαρά της νέας αρχής, αν και τελείως άδειος, νιώθεις ο πιο ακριβός, ίσως και ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου. Γιατί η μεγαλύτερη χαρά, ακόμα και από αυτήν της κατοχής, είναι η χαρά της διαχείρησης! Της μοιρασιάς αν θες. Κι όλα τότε είναι θέμα προσωπικής ηθικής. Και καμιά δικαιοσύνη δεν είναι ισχυρότερη από την ελευθερία της ψυχής. Αν και η πιο χρήσιμη μάλλον είναι αυτή του πνεύματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου