Μη μου γράφεις γράμματα..

Στο ‘πα και στο ξαναλέω
στο γιαλό μην κατεβείς
κι ο γιαλός κάνει φουρτούνα
και σε πάρει και διαβείς

Κι αν με πάρει που με πάει
κάτω στα βαθιά νερά
κάνω το κορμί μου βάρκα
τα χεράκια μου κουπιά
το μαντήλι μου πανάκι
μπαινοβγαίνω στη στεριά

Στο ‘πα και στο ξαναλέω
μη μου γράφεις γράμματα
γιατί γράμματα δεν ξέρω
και με πιάνουν κλάματα

ένα από τα πιο συγκινητικά τραγούδια που έχω ακούσει
ο,τι κι αν πείτε, η φωνή της Νατασσούλας σκετη, καθαρή, αψεγάδιαστη καθώς είναι, σχεδόν σε διαπερνά σε κάθε παραμικρή ανάσα που παίρνει όταν το τραγουδά..
την αγάπη μου

κάποιες νύχτες...

στους δρόμους,
σε τρακάρω τυχαία
είναι αμάξια οι μόνοι
και οι σχέσεις τροχαία


....στα παλιά μας τα στέκια όπως πάντα συχνάζω,είχα πει πως θ'αλλάξω κι όσο αλλάζω σου μοιάζω...



(υποκλίνομαι στον κυριο Γεράσιμο Ευαγγελάτο. Ας μην αναμετρηθει κανεις με την ψυχή του. Θα νιώσει μικρός. Η΄μάλλον ημιτελής. Στην υγειά του!!!!)

Και δε μου καίγεται καρφί...

Το παπάκι

Έχω ένα παπάκι
να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα

Και ένα κουνελάκι
που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ' αφτιά

Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς

Ίσως να ξανάρθεις
όταν θα έχω πια
όταν, θα έχω πια χαθεί
κι ή θα μ' έχουν θάψει
ή θα έχω μα-ή θα έχω μαραθεί

Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες
και ας συνήθισες και εσύ

Δεν ξέρω αν το αγαπάω πιο πολύ λόγω Νικόλα, λόγω Χαρούλας ή ...


Στίχοι, Μουσική:Νικόλας Άσιμος, ερμηνεία:Χαρούλα Αλεξίου

Πες μου ένα ψέμα ν' αποκοιμηθώ...μοναχά για' σένα...

Λίνα, Λίνα, μην λυπάσαι
Λίνα, Λίνα, μη φοβάσαι
Λίνα, Λίνα, πως κοιμάσαι
μόνη σου, πανάθεμά σε;

Φεύγει κι έρχεται ο καλός σου,
πως να βρεις τον εαυτό σου;
Δεν αξίζει τόσο όσο,
η ζωή κι ο θάνατός σου.

Πες μου ένα ψέμα,ν' αποκοιμηθώ.
Μοναχά για σένα,κάνω το χαζό.

Λίνα, Λίνα, καρδερίνα,
θα σε δω τον άλλο μήνα,
μ' έχεις κλείσει στην κουζίνα
κι έγινες και μπαλαρίνα.

Λίνα, Λίνα, ζούμε χώρια,
δούλεψα και στα βαπόρια
Λίνα, Λίνα, τέτοια ζόρια,
να 'χαν τ' άλλα σου τ' αγόρια.

Πια δεν έχω χρόνο,να σου εξηγώ.
Δύσκολα τελειώνω,μ' ό,τι αγαπώ.

Λίνα, Λίνα, σαν σε είδα,
ένιωσα σαν ναυαρχίδα
κι έσκασες σαν καταιγίδα,
στην χλωρίδα και πανίδα.

Τώρα λες πως σου ανήκα,
μα δεν πλήρωνα το ΙΚΑ,
θα 'ταν μεγαλομανία,
αν με γράφαν στα ταμεία.

Πες μου ένα ψέμα,ν' αποκοιμηθώ.
Μοναχά για σένα,κάνω τον χαζό.

Λίνα, Λίνα, κι αν σε χάνω,
δεν θα σε ξαναπικράνω,
σαν το σκύλο με τη γάτα,
η αγάπη μας στη στράτα.

Λίνα, Λίνα, παίρνω φόρα
κι όλα τ' άπλυτα στη φόρα,
έχεις ομορφιά φιδίσια,
τι γυρεύεις στα Πατήσια;

του Νικόλα Άσιμου...

Βλέφαρό μου

Έλα ύπνε, πάρ'το
σε μετάξι επάνω βάλ'το
σιγά

Κι από μέλι γάλα
νά 'ν' του ονείρου του η σκάλα
πλατιά

Βλέφαρό μου σκαλιστό
αχ! τυχερό μου
μη χαράζεις άστρο της αυγής
μη μου τρομάζεις



Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Νίκος Κυπουργός
Πρώτη εκτέλεση: Χρόνης Αηδονίδης

Κάποιος άλλος..μπορεί...

Έσβησαν οι λέξεις μου μέσα απ' το χαρτί
ποιος μαζί σου ήμουνατι είχα μοιραστεί;
Πως η αγάπη άνθισε και πως μαράθηκε...
κάποιος άλλος ήμουνα, κάποιος που για πάντα χάθηκε


Τώρα μες στα χέρια σου νοιώθω ξένος πια
την καρδιά μου άκου πως, τώρα αλλιώς χτυπά
κι όλα μες στη σκέψη μου αλλιώς φαντάζουνε
ίδιους δρόμους περπατώ, όμως πια αλλού με βγάζουνε


Κάποιος άλλος ήμουνα, ήμουνα παιδί
θα με πήρε η άνοιξη
και ίσως να σε πίστεψα μπορεί
να έκλαψα, πίσω σου να έτρεξα μπορεί
όσο και να πόνεσα, τόσο σε συγχώρεσα
κάποιος άλλος ήμουνα μπορεί...


Τι περνάει απ' το χέρι μου, τι μπορώ ν' αλλάξω
τι θα βγει απ' την αρχή, αν τα λογαριάσω
ποιος κοντά μου στάθηκε
ποιος στ' αλήθεια μ' ένοιωσε
ποιος τα δώρα μου άρπαξε
κι έπειτα μακρυά μου έτρεξε


Κάποιος άλλος ήμουνα
κάποιος, κάπου, κάποτε μπορεί...

"Κάποιος άλλος"-Μανώλη Φάμελλου(στίχοι,μουσική)

Έρωτας..κάποιος κατάφερε να τον ορίσει..

Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια –
η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα.
Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών,
φυτέματα αγκαλιασμάτων στις μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριά σπασμών.
Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας,
όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάχτητο κορμί.


Ντίνος Χριστιανόπουλος-Έρωτας

Βρόχος-Ντίνος Χριστιανόπουλος

ΒΡΟΧΟΣ

Τώρα που σ' έχω διαγράψει απ' την καρδιά μου,
ξαναγυρνάς όλο και πιο πολύ επίμονα,
όλο και πιο πολύ τυραννικά.
Δεν έχουν έλεος τα μάτια σου για μένα,
δεν έχουν τρυφερότητα τα λόγια σου,
τα δάχτυλά σου έγιναν τώρα πιο σκληρά,
έγιναν πιο κατάλληλα για το λαιμό μου.

"χίλιες νύχτες κι άλλες τόσες σ'αγαπώ..
με θυμό
με τρέλα
με παράπονο



γιατί σε θέλω..."


κι όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ...

Αγάπη μου-Πάμπλο Νερούδα

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,άν πεθάνω κι εσύ ζήσεις,
αγάπη μου,άν πεθάνεις κι εγώ ζήσω,
μή δώσουμε άλλο έδαφος στον πόνο:
δεν έχει τόπο σαν κι αυτόν που ζούμε.

Σκόνη στο στάρι κι άμμο μές στους άμμους,
ο χρόνος,το νερό,ο οκνός αγέρας
σα φευγαλέο σπυρί μας συνεπήρε.
Μπορεί να μη ανταμώναμε στο χρόνο.

Τούτο το σιάδι όπου έχουμε ανταμώσει,
ώ άπειρο λιγοστό!δίνουμε πίσω.
Όμως,αγάπη,η αγάπη αυτή δεν τέλειωσε,

κι όπως δεν είχε γέννα,έτσι δεν έχει θάνατο
μοιάζει με μακρύ ποτάμι
που αλλάζει μόνο χώματα και χείλια.



(τι να πεις μετά από αυτά τα λόγια; τι να σκεφτείς και τι να νιώσεις... απλά κλείνεις τα μάτια και ταξιδεύεις..)