Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

μίζερο φως

...στο δωμάτιο...
ένα άψυχο σώμα

μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα

πάνω στο δέρμα
μόνο με αίμα...


παρά ένα ψέμα

τίποτε άλλο
δεν είναι η αγάπη
παρά ένα ψέμα...


το μαχαίρι του πάνω στο στήθος του

μάτια κενά

άθλιο τέρμα




ένας τρελός....

τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα








μόνο με αίμα

τίποτε άλλο


ένα ψέμα
ένα ψέμα
ένα ψέμα


θα έρθει μια μέρα η άνοιξη και για' μένα
μετά τον απέρνατο χειμώνα που αρρωσταίνει την ψυχή μου
και το φως θα πάψει νά' ναι μίζερο
και οι πνιγμένες φωνές δε θα φτάνουν στ' αυτιά μου
το κόκκινο χρώμα θα υπάρχει μόνο στα απέραντα στρωμένα με παπαρούνες λιβάδια
το κορμί μου θα ξέρει να ζήσει
να σταθεί
τα μάτια θα πετάνε σπίθες αγάπης
ζωής

πάψε

δε γουστάρω παρουσίες
απουσίες ζητάει η ψυχή μου μονάχα
δεν αντέχει φωνές
και φασαρίες
και θλίψη
να φύγεις μ' ακούς
εσύ και η εικόνα σου
εσύ και το άγγιγμά σου
εσύ και η μυρωδιά σου
εσύ και η γεύση σου
εσύ και η φωνή σου
ΦΥΓΕ
εσυ!


θέλω να ζήσω το θάνατο μου κι εσύ να μη με βλέπεις

3 σχόλια:

Dimitris είπε...

Ωραίο τραγούδι αλλά νομίζω Μαρία θα πρέπει να χαρείς λιγάκι τις γιορτές,δεν είναι όλα μαύρα κ άραχνα...γνώμη μου πάντα...

mari(z)a είπε...

χμ..
νομίζω είναι θέμα συνήθειας
αν το έχεις αυτό το συναίσθημα δεν ξεμπλέκεις ποτέ
άσε που με όλα αυτά, τι γιορτές...
όπως και νά' χει θα προσπαθησω:)
φιλί!

Unknown είπε...

ποιες γιορτές..?τι μας πέρασες, δημήτρη, για τίποτα αισιοδοξους ανθρώπους?? πάρε μας κ χτυπα μας..:-DD
συμφωνώ..αν έχεις αυτό το συναίσθημα δεν ξεμπλέκεις ποτέ, ούτε καν όταν όλα φαινονται καλα...σε τρώει το ανικανοποίητο, πάντα να δημιουργείς προβλήματα :-///