Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

και ταξίδευα...

Ήταν η πιο όμορφη Πρωτοχρονιά που έχω ζήσει. Η πιο γεμάτη. Έλειπαν μερικά πρόσωπα, αλλά τους είχα στην καρδιά μου αυτούς. Και σχεδόν έφτανε. Δε θα στο περιγράψω. Μπορεί να βαρεθείς. Ήταν όμως το πιο γλυκό ξενύχτι και το πιο ζωντανό ξημέρωμα που έχω ζήσει ποτέ μου.
Ήρθε η αγάπη της Μ. και του Γ. Μαζί με τη νέα χρονιά, σε μιά τεράστια αγκαλιά και από τους 2 τους να μου θυμίσει πόσο πολύτιμες είναι μερικές στιγμές που είναι κρυμμένη η αγάπη μέσα τους. Ήρθε το βλέμμα του αδερφού μου που αποχωρίζομαι σε 4 μέρες. Πάει να συνεχίσει τη θητεία του και θα λείπει. Ήρθε το μήνυμα του Μ., του Σ., του Σ, του Γ., της Τ. και της Ε., του Β., του Σ,. το τηλεφώνημα του Κ. (που με βρήκε μεθυσμένη) που όσο και να το ήθελα δεν ήταν εκεί. Ήρθαν τα χαμόγελα και αυτό το τόσο καθαρό αίσθημα αγάπης και ασφάλειας. Ήρθε το τηλεφωνημα του Α. Ήρθε ένα όμορφο πρωινό «παρέας» μέχρι που άνοιξε ο ουρανός τελείως. Και μέσα σε όλα αυτά που ήρθαν υπήρχε αγάπη.
Έφτασα σπίτι και είχα αποφασίσει πριν κοιμηθώ και αλλάξει η μέρα για’ μένα να κάνω κάτι που ονειρεύομαι καιρό. Να κάτσω και να δω στ’ αλήθεια τους ανθρώπους στο σταθμό να περνάνε μπροστά μου. Και ήταν όλοι τους όμορφοι άνθρωποι. Μπορούσαν να χαμογελάνε. Κάποιοι μπορούσαν να σου πουν και «καλή χρονιά».
Βγήκα από το μετρό, προχώρησα την ηχογραφημένη εκπομπή στο ραδιόφωνο και πάτησα Play. Και ταξίδευα...
Άκουσα το τραγούδι της νέας χρονιάς σε ένα παγκάκι οκλαδόν, με τα μάτια ορθάνοιχτα και κάποιες σταγόνες ήλιου να ακουμπάνε τα μάγουλά μου...
Και ταξίδευα...
Με τον ζαχαρωτό μου, να κάνει τα έγχορδά του να χαμογελούν και να φυσάνε τη θάλασσα στα αυτιά μου...
Με τον j. παρέα μου, να κοιτάζει τους ανθρώπους με τη διαπεραστική ψυχή του...
Με τη νεράιδα μου, να σπάει ένα-ένα τα κομμάτια των φόβων και της θλίψης και να υπόσχεται ομορφιά με το καθαρό αίσθημά της...
Και με όλους αυτούς που αγαπάω μαζί
Και την Μ. να μου χαιδεύει τα μαλλάκια
Και τον Γ. να μπορεί να αντέχει
μουρμούρισα: Καλή Χρονιά...



Και ταξίδευα...

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

kai kati tetoies stigmes katalavaineis poso asimantos eisai gia merikous anthropous.

mari(z)a είπε...

χμ...
αν είσαι αυτός που φαντάζομαι...
απάντα και σε κανένα μήνυμα...

FiXXXer είπε...

I am the passenger
And I ride and I ride I ride through the citys backside
I see the stars come out of the sky
Yeah, theyre bright in a hollow sky
You know it looks so good tonight...

iggy pop-the passenger

mari(z)a είπε...

ναι, κάπως έτσι...
soooooooooooo good that night...;)

Unknown είπε...

Αχ...Δεν ξέρω εαν έλαβα την ευχή που ήθελα..

Άνοιξα σε κάποιον την ψυχή μου κι εκείνος το βρήκε απλά χαριτωμένο..

Είπα οτι έσπασε το μουσικό μου οργανο κι οτι έκανα τις χορδές βραχιόλια.Κι είπε απλά οτι δεν παίζομαι..

Φιλιά!

mari(z)a είπε...

Άφησέ τον να δει την ομορφιά της ψυχής σου...
Μην ξανακλειδώσεις, για κανένα λόγο!
Κι αν δεν τον αγγίξει,τότε οκ, πάμε για άλλα!
Θα έχεις κερδίσει το στοίχημα όπως και νά' χει! Θα έχεις νιώσει και κυρίως θα έχεις αφεθεί, κι αυτό βάζω εγώ πάνω από όλα!
Αλλά, δεν τίθεται θέμα αρνητικών σκέψεων... Να πολεμήσεις μέχρι τέλους γι' αυτά τα βραχιόλια;)

FiXXXer είπε...

ας ξεκλειδωσουμε την ομορφια που κρυβουμε μεσα μας και ας πεταξουμε το κλειδι στα αστερια ή στο ωκεανο..
δεν βλεπω το λογο να δειχνουμε αυτο που ειμαμστε σε ατομα που μας ενδιαφερουν παραπανω...
ολοι οι ανθρωποι να μας ενδιεφεραν παραπανω,σε τι ωραιο κοσμο θα ζουσαμε..!

mari(z)a είπε...

Χμ..Δεν εννοούσα αυτό...
το να είσαι κλειστός είναι δικαίωμα, καμιά φορά επιλογή, και συχνά θέμα χαρακτήρα...Το να μην ανοίγεσαι σε όλο τον κόσμο δε σημαίνει πως δεν είσαι ο εαυτός σου
ίσα ίσα
αυτός είσαι εσύ και λογικό είναι να μην προσποιείσαι
απλά κάποιοι έχουν το μαγικό κλειδί και μπορούν να σε ξεκλειδώσουν
άλλωστε κάθε φορά το ποια πτυχή μας θα φανερωθεί εξαρτάται και από τον παρτενέρ νομίζω...
Παρ' όλα αυτά, ναι όλα θα ήταν σίγουρα πιο εύκολα αν κάναμε αυτό που λες...πιο όμορφα ίσως όχι, αλλά υπάρχει περίπτωση να το καταφέρουμε έτσι κι αλλιώς;
φιλί!!!

FiXXXer είπε...

χμμ..για μενα η ομορφια δεν εμφανιζεται με λογια,με πραξεις ή συμπεριφορα...δεν εχει να κανει με το αν εισαι κλειστος ή ανοιχτος χαρακτηρας...δεν εχει να κανει με παρτενερ...η ομορφια που κρυβουμε μεσα μας ειναι ενα φως τοσο λαμπερο σαν του ηλιου,που προερχεται κατευθειαν απο μεσα μας,απο την καρδια και την ψυχη μας...
βλεπω ομορφια και φως να εκπεμπεται χωρις να γνωριζω προσωπικα τους ανθρωπους που το εκπεμπουν...ειναι μια αυρα θετκη...ματια σπινθηροβολα..
ειναι η ζωη η ιδια..

mari(z)a είπε...

ναι, η αληθινή ομορφιά είναι φως...αλλά τα μάτια των ανθρώπων καμιά φορά και οι ψυχές θολώνουν...
και χρειάζεται το χεράκι κάποιου για να ξαναδούν την αλήθεια...
Ή το πολύ δυνατό φως του..
η ζωή καλώς ή κακώς έχει χάσει μέρος της λάμψης της...και, δε διαφωνώ, φταίμε εμείς...
όμως πολλές φορές κάποιοι από εμάς φοβόμαστε να αφήσουμε την ομορφιά μας να λάμψει...τη μπλοκάρουμε οι ίδιοι! Κι εγώ αυτό εννοούσα όταν μιλούσα στην Πασχαλίνα, που έτσι κι αλλιώς όσο και να δηλώνει κλειστή η λάμψη της ξεπερνάει τα χιλιόμετρα και φτάνει ως εδώ κι ας μην την ξέρω...
Όμως ο έρωτας κάνει τις άμυνες ακατανίκητες, και ίσως η Πασχαλίνα αν τα μάτια που είπαμε δεν είναι θολωμένα, να πρέπει απλά να πολεμ΄σε τις άμυνές τις για να ξεχυθεί το φως...
Αλλά αυτά τα ξέρει αυστηρά ο καθένας μας για τον εαυτό του...

FiXXXer είπε...

δικιο εχεις..χαιρομαι που σε γνωρισα..εστω και τοσο..
ζεστες αγκαλιες!

mari(z)a είπε...

ανταποδίδω τις αγκαλιές...
και χαίρομαι κι εγώ...
και στέλνω πολλά φιλιά!

Unknown είπε...

το πιο πρόσφατο απόκτημά μου για το οποίο είμαι πολύ χαρούμενη είναι ένα ξυπνητήρι που χτυπά ανοίγοντας το ραδιόφωνο..έχοντας επιλέξει κλασικά τον μελωδία, ξύπνησα σήμερα το πρωί πετυχαίνοντας ακριβώς το 'ευχαριστήριο'..κατάλαβα τι θα πει να ανοίγεις τα μάτια σου με τη φωνή της νατάσσας..δεν μπορείς παρά να ταξιδέψεις, αναπόφευκτα..:)
φιλί μεγάλο..