Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

my-siren

Νομίζω πως η απόγνωση φτιάχτηκε για' μένα ειδικά. Όσες φορές έχω αφεθεί στα νερά της, γεννιέμαι καινούρια. Και κυρίως ΚΑΘΑΡΗ. Κι αν προχτές η γιωργίτσα(ρε αλήθεια σε ευχαριστώ) δεν είχε παίξει το κομμάτι της Tori τώρα εγώ τίποτα από όλο αυτό δε θα είχα νιώσει. Και θα μου πεις: δε βαριέσαι; Και θα σου πω, ναι βαριέμαι όλα τα άλλα εκτός της μουσικής, των λέξεων, και της παρέας. Και χτες βγήκα με μια αγαπημένη παρέα(είχαμε κάποιες ηχηρές απουσίες αλλά όταν κουβαλάς κάποιον μέσα σου σχεδόν ποτέ δε λείπει), έφτασα σε κάποιες λέξεις που δε με είχαν αγγίξει ενώ ήταν τόσο απελπιστικά εγώ και έφτιαξα τη δική μου διασκευή στο Siren, εγώ η φωνή μου και η κιθάρα μου. Και όταν κάτι δεν το έχεις ζήσει, γιατί φοβάσαι, ντρέπεσαι τον εαυτό σου ή δειλιάζεις και ξαφνικά γίνει δικό σου, στιγμή σου, ανάγκη σου, τότε γκρεμίζεται ένα πρώτο εμπόδιο. Κι εγώ είμαι τόσο γεμάτη από αυτό.

Οι στιγμές είναι που μετράνε! Οι στιγμές είναι που μένουν. Οι στιγμές είναι αυτές για τις οποίες οφείλουμε να είμαστε ο εαυτός μας...

Καλημέρες! Διαλέγεις εσύ τους ήχους σήμερα! Εγώ απλά ακολουθώ. Θα βάλω και την κιθαρίτσα μου να σου μουρμουρίσει για να μου πεις πώς σου φαίνεται.

Φιλί!

2 σχόλια:

Unknown είπε...

Δεν φτιάχτηκε μόνο για σένα..Να δεις εγώ πώς ήμουν αυτές τις μέρες.

Nefeli είπε...

χεχ ^^
περιμενω αλλα ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ!!!!
γιατι δεν ανεβαζεις το siren σου να το ακουσουμε και εμεις εδω περα???
:)