Σάββατο 18 Απριλίου 2009

inner voice

Είπα πριν την Ανάσταση να σου γράψω δυο λέξεις ίσα να δηλώσω παρουσία!
Ηχηρή σαν απουσία! Ξέρεις από αυτά εσύ...
Νοσταλγώ τις θάλασσες του νου, τη ζεστασιά της αγκαλιάς και την ανάσα της αγάπης.
Πώς το λέει το τραγούδι να δεις:
"Αγάπη λίγη δε μπορώ,πολλή να γίνει κι ας καώ!"
Αυτό ακριβώς!
Κι αν ελπίζω κάτι φέτος σε ένα κλίμα σίγουρα "όχι-κατάνυξης" είναι η γαλήνη, η άπειρη... Αυτή που νοσταλγώ!
Γι'αυτό φύγε... έχω μάθει να ακούω την inner voice μου, την εσώτερη φωνή που έλεγε η κυρία Λένα Π. κι αυτη λαχταρά γαλήνη...