Stand by me

Ξυπνάς με 2 μηνύματα από πρόσωπα αγαπημένα. Πολύ. Περνάς ένα πρωί με ζεστό καφέ, μια αγκαλιά γνώριμη και μια πλατεία Συντάγματος πιο μελαγχολική από ποτέ. Το μεσημέρι σε περιμένει η αγκαλιά του αδερφού σου. Το απόγευμα τρελαίνεις την πολυκατοικία με τον ενισχυτή, την κιθάρα και το σόλο του Stella by starlight. Τραγουδάς το Stand by me μεχρι να έρθει το βράδυ, με πολλή αγάπη, μια τούρτα γενεθλίων και μηνύματα και τηλέφωνα από ανθρώπους που σε ξέρουν και μπορούν παρ' όλα αυτά να σ' αγαπούν.

And that is the so called happiness!

Αν υπάρχει πηγή της ευτυχίας, ή καλύτερα δεξαμενή-μηχανικοί είμαστε ε;;;-τότε σήμερα η βρύση άνοιξε και τα χεράκια μου μη σου πω πως ξεχείλισαν. Μαλλον είναι μία από αυτές τις νύχτες που δε θα κοιμηθώ αλλά χαλάλι. Τη θέλω τη στιγμή μου. Τη νύχτα μου αυτή ακέραιη.

Μέχρι πριν λίγη ώρα σκεφτόμουν στιγμές στο σχολείο. Δεν ξέρω τι θα έδινα να ξαναγύρναγα στο τότε. Όχι γιατί το τώρα δεν είναι όμορφο. Αλλά γιατί το τότε δεν είναι τώρα.

Πλησιάζει και η μέρα της "επετείου" μου. Της προσωπικής, remember? Δεν ξέρω αν ανυπομονώ! Ξέρω πως θά'θελα να πατήσω το pause, ο χρόνος να μη μετρήσει για λίγο και η νύχτα να κρατήσει λίγο παραπάνω. Όχι γιατί δε φτάνει. Αλλά γιατί είναι άδικο ολα τα ωραία να κρατάνε λίγο- για την ακρίβεια πιο λίγο από τα ζόρικα, θεωρία της σχετικότητας κλπ κλπ.

Σε ευχαριστώ για απόψε. Εσύ που με διαβάζεις είσαι και παρων στη ζωή μου με τον τρόπο σου- ή τον τρόπο μου;-)

Μας εύχομαι όμορφες στιγμές. Και καλή παρέα για να τις ευχαριστηθούμε.

Α, και ναι! Χρόνια μου πολλά!

Το τραγούδι παίζει και για' σένα:


Και σε ευχαριστώ και που δε λείπεις..