Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

ερώτηση

-Να σου πω! Να σε ρωτήσω κάτι θέλω... Το να νιώθεις είναι καλό πράγμα; Δηλαδή, είναι κάτι επιθμητό; Έχω μπερδευτεί λιγάκι. Κάθεσαι και ασχολείσαι με τις τέχνες, τις ευαισθησίες, τα αισθήματα, τα φεγγάρια και τα "νιώθω" και με κάνεις να λέω, ε άρα θά'χει δίκιο. Κάτι καλό θα είναι το νανιώθεις οπότε ας το βάλω κι εγώ στο λεξιλόγιό μου. Για αρχή τουλάχιστον. Μετά σου λέει, κάποια στιγμή γίνεται και δέρμα σου το "νιώθω". Όπως και νά'χει. Είπα κι εγώ να νιώσω. Αλλά να με συμπαθάς! Οκ! Κάποια στιγμή ένιωσα ανείπωτη χαρα, κάποια άλλη ευτυχία, κάποια άλλη ένιωσα έρωτα, μια πιο μέτα ένιωσα αγάπη, κάποια αργότερη μελαγχόλησα. Ήρθε, όμως, πιο μετά κι άλλη μία που ένιωσα ΦΟΒΟ, κι άλλη μία που ένιωσα ΠΟΝΟ, και μια χειρότερη που ένιωσα ενοχές, και άλλη μία που ένιωσα μοναξιά. Αλλά είχε και πιο κάτω. Μία που νομίζω δεν μπορούσα να την αντέξω. Ένιωθα κάτι που ξεπερνούσε τον εαυτό μου. Μπλεκόταν με περίεργο τρόπο στα χέρια σου.
Συμπόνια. Ένιωσα.
Και έγινε δέρμα μου. Και σχεδόν δεν μπορούσα να το αντέξω. Γινόμουν κύκλος, μηδενικό, σχεδόν δεν υπήρχα, σκεφτόμουν εσένα, γινόμουν εσύ, σε πονούσα στο δέρμα μου, κι ο χρόνος πάλι σε slow motion.
Εσύ το ένιωσες; Μαζί μου...

2 σχόλια:

unic είπε...

...ίσως όχι με την ίδια σειρά...και στο συγχρονισμό ίσως υπάρχει ένα θεματάκι!

Captain-Τζίμης είπε...

Δυστυχώς σήμερα ο κόσμος φοβάται να νιώσει... Κι όταν δεν νιώθεις, δεν ζεις ή νομίζεις ότι ζεις ασφαλής, ακόμη χειρότερα. Άρα είναι ευτυχία το να νιώθεις κι ακόμη μεγαλύτερη τύχη το να συναντάς στη ζωή σου ανθρώπους που σε προκαλούν και σε εμπνέουν να νιώσεις... Κι ας καταλήξει η έμπνευση αυτή να γίνει πόνος.

Καλημέρες και φιλιά