Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Αγάπη μου-Πάμπλο Νερούδα

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,άν πεθάνω κι εσύ ζήσεις,
αγάπη μου,άν πεθάνεις κι εγώ ζήσω,
μή δώσουμε άλλο έδαφος στον πόνο:
δεν έχει τόπο σαν κι αυτόν που ζούμε.

Σκόνη στο στάρι κι άμμο μές στους άμμους,
ο χρόνος,το νερό,ο οκνός αγέρας
σα φευγαλέο σπυρί μας συνεπήρε.
Μπορεί να μη ανταμώναμε στο χρόνο.

Τούτο το σιάδι όπου έχουμε ανταμώσει,
ώ άπειρο λιγοστό!δίνουμε πίσω.
Όμως,αγάπη,η αγάπη αυτή δεν τέλειωσε,

κι όπως δεν είχε γέννα,έτσι δεν έχει θάνατο
μοιάζει με μακρύ ποτάμι
που αλλάζει μόνο χώματα και χείλια.



(τι να πεις μετά από αυτά τα λόγια; τι να σκεφτείς και τι να νιώσεις... απλά κλείνεις τα μάτια και ταξιδεύεις..)

2 σχόλια:

Unknown είπε...

"αφαίρεσε τη νύχτα από τα μάτια σου...πώς να παλέψω μόνος και με τους δυο σας..."...

;-))

mari(z)a είπε...

χμ..σχεδον αδύνατο..όσο το να κοιτας καποιον στα ματια και να μπορεις να ακους την ψυχη του;)