4παρά 20. Κατεβαίνω Σύνταγμα. Λέω θα πάω στο ωδείο με τα πόδια. Η μουσική στη διαπασών και σκέψη καμιά. Βλέπω από μακριά μια γυναίκα. Σταματάει κάθε περαστικό και την προσπερνούν όλοι. Πλησιάζω και χωρίς να σκεφτώ τίποτα βγάζω τ’ ακουστικά. Μου λέει «50 λεπτά». Ξαναβάζω τ’ ακουστικά και κάνω 10 βήματα. Δεν ξέρω προς ποια κατεύθυνση. Μπορεί να έκανα και κύκλο. Θυμάμαι μόνο να τα μετράω και νά’ χω μπροστά μου τα μάτια της. Πελώρια. Και γαλάζια. Τα πιο γαλάζια που έχεις δει. Δεν ξέρω πόσους ανθρώπους έχω κοιτάξει στα μάτια. Δε θυμάμαι κι εσένα αν σε έχω κοιτάξει. Όμως το βλέμμα της πονούσε. Δε γινόταν να μην το προσέξεις. Στο 11ο σταματάω και ψάχνω να τη βρω. Της φωνάζω: «Κοπελιά!». Με κοιτάζει. «Α,ρε κοπελιά», και παίρνουμε κι οι δύο βαθιά ανάσα. Κλείνει τα κέρματα στη χούφτα της και φεύγει. Δεν ξέρω ποια από τις δύο μας βάραινε περισσότερο αυτή η ανάσα. Ξέρω μονάχα πως τα επόμενα 10 βήματα ήταν μόνο μπροστά.
4 σχόλια:
Είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις που χωρίς να πεις πολλά,λές τα πάντα.Και μόνο που κοιταχτήκατε τα είπατε όλα.Αμηχανία φαντάζομαι στο μέγιστο αλλά κάτι τέτοιες στιγμές δεν έχουν καν διάρκεια.Το μόνο που σου μένει είναι η ματιά του άλλου
ουτε καν αυτο
ειτε κρατας το φορτιο ειτε ξεφορτωνεις
και ειναι ολα μια στιγμη
τπτ αλλο
αλλα να σου πω την αληθεια δεν ξερω τι εινια καλυτερο
ξερουμε ολοι που καταληγει ο αλλος
και ξερουμε πως ειναι λαθος να συμβαλεις στο λαθος του αλλου
ειναι εγωιστικο
τεσπα
whatever...
απο συνταγμα με τα ποδια μπορεις να πας σε 2 ωδεια
αν πας στο πιο κοντινο του συνταγματος απο αυτα, ειμαστε επισημως στο ιδιο ωδειο
χμ..αυτό που πηγαίνω εγώ είναι στην Ιπποκράτους...
δεν ξέρω ποιο άλλο ειναι κοντα στο Συνταγμα
λέμε το ίδιο;
παίζεις κάποιο όργανο ή τραγουδάς;
Δημοσίευση σχολίου