Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

θέλω να είμαι η μουσική που ξαγρυπνάει μαζί σου




Δεν θέλω να μαι ένας ακόμα κρυμμένος θησαυρός
ένας ακόμα που φοβήθηκε να σηκωθεί απ τον πάτο
ούτε με νοιάζει αν θα με πνίξει η φυλακή σου.

Δεν θέλω να μαι ένας ακόμα παγωμένος ποταμός
Ένας ακόμα που φοβήθηκε να πάει πάει παρακάτω
ούτε με νοιάζει αν με πικράνει το φιλί σου.

Θέλω να είμαι η μουσική που ξαγρυπνάει μαζί σου
σαν ασταμάτητη βροχή να πέφτω στην ψυχή σου
να γίνω αέρας και να ρθω να κλαίω στην αυλή σου
σαν σκύλος σαν θεός σαν εραστής σου.

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Νίκος Βελιώτης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

3 σχόλια:

Unknown είπε...

...
:)))

Captain-Τζίμης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Captain-Τζίμης είπε...

Σε διακατέχει ένας φόβος και μια αγωνία μην τυχόν και φυλακιστείς ή μήπως φυλακίστηκες ήδη και δεν το 'χεις πάρει χαμπάρι ακόμη...
Έχεις μια ακατάλυτη λαχτάρα για το "μαζί", απελπίζεσαι στην ιδέα της μοναξιάς...
Ονειρεύεσαι κάποτε να γίνεις αερικό, να ίπτασαι και να πλανάσαι χωρίς βάρος και ύλη, και αυτό παλεύεις να το κατορθώσεις μέσα απ' τη μουσική...
Έτσι ερμηνεύω εγώ τα κεφαλαία γράμματα των στίχων που ανάρτησες, ώρες ώρες θαρρώ πως ξεστομίζεις εκείνα που έχω εγώ στο νου μου, τα θηρία που απειλούν εσένα είναι και δικοί μου εχθροί κι ακόμη, έχουμε και τα ίδια όπλα να τα φοβερίσουμε και γιατί όχι, κάποια μέρα να τα θανατώσουμε...

Καλή χρονιά να 'χεις, με υγεία κυρίως, τύχη, χαμόγελα, μπόλικα όνειρα και άπειρα ταξίδια!
Υ.Γ.:τι θα 'λεγες να πίναμε ένα καφεδάκι τώρα που έχουμε ακόμη λίγο χρόνο και δε μας πνίγει ασφυκτικά ο καταιγισμός της εξεταστικής; Θα το ήθελα πολύ...