Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

σαν σήμερα



Θα ερχόμουν με μια τεράστια σακούλα, θα σε αγκάλιαζα και θα έλεγα σε όποιον ξεραμε πως σημερα είχες τα γενέθλιά σου. Θα λέγαμε τι θα κάνουμε το Σάββατο και γενικά η μέρα θα ήταν της γιορτής.
Πάνε χρόνια. Και θα περάσουν κι άλλα. Δεν ξέρω καλά-καλά γιατί. Ή μάλλον ξέρω.
Με εμένα απορώ. "Πώς έφυγες απ'τη ζωή μου έτσι..."
Και κυρίως πώς σε άφησα...Αν όχι μόνη, τότε πώς σε άφησα...
Είναι δύσκολοι οι καιροί. Και κυρίως οι άνθρωποι.
Για σημερα η Βίκυ θα σου τραγουδήσει χωρίς τη μουσική για παρέα, ένα πώς έφυγες πιο μελαγχολικό από ποτέ..
Αγάπη πολλή!
Κι ένα παράπονο...

Σε εμένα!

Γεια χαρα

3 σχόλια:

Unknown είπε...

ποναω παντα οταν το ακουω ετσι, γυμνο..κ παντα θα ποναω...

mari(z)a είπε...

Γι'αυτο το θελησα κι εγω ετσι
γυμνο

. είπε...

Την έψαχνα αυτή την εκτέλεση του τραγουδιού.Επίσης πάντα πίστευα ότι οι αφιερώσεις που κάνουμε σε ανθρώπους που ανήκουν μακριά,τους δημιουργούν την θλίψη που κουβαλάνε μαζί τους σε ανύποπτο χρόνο.