Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

"η αγάπη θα σε βρει όπου και νά'σαι"




Ένας δίσκος. Ο πρώτος δικός μου δίσκος, χαρισμένος, σχεδόν αφηγηματικός, γεμάτος όνειρα και φόβους κρυμμένους στο σκοτάδι μας, κάτω από τα σεντόνια και κλεισμένος σε μια στιγμή.
Χέρι με χέρι.
Βράδυ Σαββάτου.
Και μια ακρόαση. Στο πικάπ του μπαμπά, στο σαλόνι στη μεγάλη πολυθρόνα και με τα μάτια να φεύγουν έξω, στη βροχή. Και να ερωτεύεσαι κάθε "κρατς" γιατί θυμίζει βροχή και δε γίνεται αλλιώς. Ακούς Χαρούλα και βροχή, απόγευμα Κυριακής και κάνει αλήθεια όλα αυτά που πάντα πιστεύεις... Γιατί να το θυμάσαι, η αγάπη θα σε βρει όπου και νά'σαι...
Δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος δίσκος της, αν είναι η αγαπημένη μου Χαρούλα, κι αν θα χαλάσει από το πολύ παίξιμο.Αλλά είναι για' μένα. Και ήταν ίσως το πιο αναπάντεχο "από'σένα" που θα μπορούσα να σκεφτώ...
Γιατί αυτό που λέει κανείς καμιά φορά "ο άνθρωπός μου" και που αυτό το "μου" ακούγεται τόσο κτητικό, αλλά και τόσο ταιριαστό υπάρχει,για κάθε εσένα...
και θα σε βρει...όπου και νά'σαι!

Δεν υπάρχουν σχόλια: