Πριν μερικές μέρες το γέλιο μου πήρε φωνή. Από πάντα του βουβό το θυμάμαι. Κι ήρθε η στιγμή του και ξεκλείδωσε. Και μού'πες "Μ'αρέσει αυτό το γέλιο σου. Ακούγεται!". Κι αν δε μου τό'λεγες εσύ δε θα τό'χα προσέξει.
Μα τι ανόητη! Αν δεν ήσουν εσύ δε θα είχα γελάσει...
Με την καρδιά
Μα τι ανόητη! Αν δεν ήσουν εσύ δε θα είχα γελάσει...
Με την καρδιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου