Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

συναυλία

Έχω καιρό να σου γράψω. Δεν ξέρω γιατί. Δεν είχα χρόνο, δεν είχα και λόγο.
Τώρα έχω να σου πω πολλά κι από πού να ξεκινήσω;
Είμαστε τελικά οι πέντε όγδοα και κάνουμε τα πιο μεγάλα μας όνειρα παρέα
Μέσα μου κάτι με στέλνει στα χαρτιά μου
Βρήκα τις στιγμές μου στη μουσική
Βρήκα και τον εαυτό μου σ'αυτήν

Για σήμερα έστω ότι πέρασε ακριβώς ένας χρόνος από τη συναυλία της Χαρούλας πέρσι. Κι είναι σα να ετοιμάζομαι τώρα να πάω στο στάδιο. Και θυμάμαι τη συναυλία σα νά'ταν τώρα που έπαιζε. Κι εσένα θέλω τόσα να σου πω...
Αλλά στα κρατάω σε ψιθύρους...


"νά'μαι εγώ με εσένα, κι όλα ανεβασμένα..."

να γελάς
και καμιά φορά νά' ναι και για' μένα...

2 σχόλια:

Alks--Anna είπε...

Καμιά φορά καλό είναι οι ψύθιροι να γίνοντε φωνές δυνατές...

είναι που μόνο έτσι ησυχάζει η ψυχή..

Καλησπέρεες και φιλιααά!!

mari(z)a είπε...

ακριβώς!;)
καλημέρες κι από εδώ!!
φιλί!