Για έναν έρωτα

Και μετά από μια μέρα πιο βαριά κι από καληνύχτα σε βροχή, οι κυκλοθυμίες μου μου επιφύλλασσαν μια ακόμα αλλαγή...
Το cd του Κράου "Για έναν έρωτα"..
Από μια βραδιά ζωντανή, ολοζώντανη στις 26 Ιούνη του εφτά. Και η λέξη ζήλεια μου πέφτει τουλάχιστον λίγη! Είμαι τουλάχιστον ερωτευμένη με τις "γλυκιές παραφωνίες" του όπως διάβασα κάπου και ταυτίστηκα, με το ταμπεραμέντο του, με την κιθάρα του Μπαλταζάνη αρρωστημένα, με το κοινό που ξέρει τους στίχους όλους απέξω και τους ζει.. Και κάθε φορά που ακούω τον Σταμάτη να λέει "σ'αγαπάω σαν οτιδήποτε", αναρωτιέμαι "πώς έφυγες απ'τη ζωή μου έτσι" και σε ερωτεύομαι σα νά'σουν στίχος του... Άναρθρη κραυγη του, ή σολάρισμα της φωνής του..
Άκουσέ τον το δίσκο! Επιβάλλεται κι ακόμα παραπέρα...

Ζητάει κάπου ένα λα μινόρε κι είναι σα λέξεις οι νότες του... Κι αρχίζει το "πώς έφυγες"...Κι όλα τα "γιατί" του κόσμου ηχούν στ'αυτιά μου...και το χειρότερο σχεδόν πονάνε το δέρμα μου. Αλλά τελικά απόφασίζω με σειρά τυχαία να πάω να "πιάσω ουρανό" κι αν κυλήσω και μεθύσω είναι μάλλον γιατί το φιλί σου δε μου ήταν αρκετό ή γιατί το δικό μου δεν έχει μέτρο... Κάπου το χάνω..Σε χάνω...Και έχω μάθει να φταίω εγώ, που θά'μαι πάντα παιδί αυθόρμητο και που δεν ξέρει τα παιχνίδια της αγάπης,ή του έρωτα; Τέσπα...
"Θέλω να σε φιλήσω στα χέρια σαν εικόνα σ'εκκλησία.."
Κι εσύ τι φταις; Εγώ δεν έχω πολύ. Είμαι παιδί ακόμα...Πού θα μου πάει..θα μάθω κι εγώ και θά'μαι μια μέρα κορίτσι μεγάλο.
Θά'χω παρέα μου και τότε 4 δίσκους...
"Σκουριασμένα χείλια"
"Ανθρώπων έργα"
"Για έναν έρωτα"
"Μέχρι το τέλος"
κι ίσως η λίστα να μεγαλώσει..ΠΟύ ξέρεις; Κι αυτή σαν κι εμένα...Μια μέρα..