Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

desperate

Γιατί πρέπει τόσο συχνά να νιώθω έτσι; Γιατί να πρέπει να αφήσω όλα μου τα όνειρα πίσω;
Γιατί να πρέπει να συμβιβάζομαι με αυτά που θα ήθελαν για ' μένα αυτοί που δεν είναι εγώ;
Δεν ξέρω. Έχω κουραστεί!
Έχω με τόση ευλάβεια χρησιμοποιήσει τα λόγια της alanis σε κάθε νέα αρχή...
reborn and shivering....
day one... start over again!
ψέμα
δεν έχω κάνει ούτε ένα βήμα! Λες και με έχουν δέσει.
Θα τα λύσω τα δεσμά, να ξέρεις.
Απόψε ούτε εικόνες ούτε χρώματα...

1 σχόλιο:

Christos είπε...

Άσε να γίνω ένα σου όνειρο. Έστω για λίγο.

Καλό ξημέρωμα μικρή μου.