Αντέχεις;

Αντέχεις; Πες μου! Να σ’αγαπώ δίχως σώμα;

Χωρίς ενδεχόμενα και εκκρεμότητες; Χωρίς ελπίδες να μπερδεύουν τις επιλογές μου;

Να είμαι εκεί πάντα; Στη σιωπή έστω. Στη σκιά. Έστω.

Ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που σε φοβίζει πιο πολύ. Εγώ ή όσα σου κρύβω; Εσύ ή όσα δε θέλεις να δεις;

Αντέχεις να νιώθω έτσι; Να μένω πάντα εκεί; Να είμαι ασπίδα σου και άμυνά σου σε όλα αυτά που θες να πολεμήσεις ή να τους κρυφτείς και να γίνομαι πάλι αέρας μετά από λίγο για να μην εμποδίζω την άνεσή σου;

Πρόσεξε. Πριν απαντήσεις αποτρεπτικά. Θα καταλάβω τις προθέσεις σου και θα πάρω πάλι σώμα για’ σένα και οι σχέσεις μας θα γίνουν πάλι μονοπάτι στην εκτόνωση κι εγώ θα γίνω πάλι σκοτάδι για να τυλίξω τη μοναξιά σου και να την ασφαλίσω σε περιβάλλον γνώριμο.

Ναι, θά’ταν έτσι πιο δίκαιο. Συμφέρον. Μπορεί και εμπορικό. Μα δε με αφορά. Έχω μάθει να αγαπώ χωρίς μέτρο και να δίνω χωρίς χαλινάρι. Ακόμα και σε εσένα που να δίνεις δεν ξέρεις και στη μοιρασιά θες πάντα να κερδίζεις. Που ίχνος αγάπης δε μπορείς να μοιραστείς. Που έχεις μάθει μονάχα να δειλιάζεις και να βγαίνεις στην επίθεση μην τύχει και το καταλάβει κανείς πως και τα δικά σου υλικά δεν είναι άφθαρτα.

Μα πες μου! Σε έχει κοιτάξει κανείς όπως εγώ; Έχουν αντέξει ποτέ να ηττηθούν από τη θορυβώδη επίθεσή σου μόνο και μόνο για να ξεχαστούν λίγο οι άμυνες και οι εγωισμοί σου; Σε έχουν χαιδέψει ποτέ για να σου σβήσουν όλους τους φόβους; Έχουν μείνει ποτέ ασάλευτοι μπροστά στην έκρηξή σου; Έχουν αφήσει ποτέ μπροστά σου αλήθειες λαμπρές για να θολώσουν το ψέμα σου;

Σκέψου καλά. Δε θέλω αναλώσιμες απαντήσεις.

Να αντέξεις θέλω.

Αντέχεις;Πες μου.