μισοφέγγαρο

Είπα να σου στείλω για καλημέρα σήμερα. Ένα στρογγυλό σε θέλω κι ένα μου λείπεις μισοφέγγαρο, να σου θυμίσει την αγκαλιά μου που δεν έπαψε ποτέ να σε περιμένει. Να σ'αποζητά. Γιατί δεν ξέρω αν το είχες προσέξει μα ήσουν ο μυστικός συνδυασμός που ξεκλείδωνε την κλειστή αγκαλιά μου, ελευθέρωνε τα δύσκαμπτα χέρια μου κι έκανε την καρδιά μου δοτική. Γλυπτό καριβό εσύ κι εγώ καλούπι να σε αγκαλιάσω και να σε ταιριάξω για νά'χεις πάντα προστασία. Να μη μπορεσει να σε φθείρει ο καιρός.

Δε σου έστειλα όμως. Ούτε και σου τηλεφώνησα. Ούτε στα χέρια μου πήρα ποτέ το τηλέφωνο. Αν το ακουμπούσα, τότε σίγουρα τα δάχτυλά μου, ανυπάκουα καθώς τα ξέρεις θα σε είχανε ζητήσει. Την είχες κυριεύσει την αφή μου. Ίσως πιο πολύ από κάθε άλλη αίσθηση. Κι είπα να το αποφύγω.

Βάζω σημειωματάκια στους τοίχους. Γράφω σε πολύχρωμα χαρτάκια την απουσία σου για να μην ξεχνιέμαι και λυγίζω. Γιατί η μνήμη μου ασθενεί κι είναι κι αυτή ακόμα με το μέρος σου και κάθε τόσο αποξεχνιέμαι και ψάχνω στα σκοτάδια να σε βρω. Καμιά φορά ανασαίνω και βαριά. Και σ'όλο το σπίτι ξυπνούν άνεμοι και η απουσία σου, χαρτάκι,βλέπεις, στον άνεμο, παρασύρεται. Κι όσο δεν έχω κάτι να μου τη θυμίζει ζω μονάχα με την ανάγκη να σ' έχω πλάι μου.

Κι είναι σαφές πως στις ανάγκες μου μπροστά δεν έχω ελπίδα να αντισταθώ.
Και σου το αφήνω για μυστικό πως δεν το θέλω κιόλας.