Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

clown

Ξέρεις τι ζήλευα μικρή όταν έβλεπα κλόουν στα παιδικά πάρτυ; Τη στιγμή που θα ξεβάφονταν. Που θα άλλαζαν πρόσωπο.

Καμιά φορά και τώρα. Βγαίνω έξω και βάφομαι μόνο και μόνο για αυτή τη στιγμή. Που θα γυρίσω σπίτι, λίγο ζαλισμένη από το ποτό και λίγο κουρασμένη από τις καινούριες στιγμές που προστέθηκαν στο πολύχρωμο κολάζ μου και με ξυπόλυτα ποδαράκια θα κάτσω στο πάτωμα μπροστά στον καθρέφτη και θα αρχίσει η αποκαθήλωση.

Δεν ξέρω αν μου αρέσει το πρόσωπό μου άβαφτο. Το δέρμα μου, τα χλωμά μάγουλά μου, τα δαγκωμένα χείλια μου. Ή αν τα προτιμώ όλα αυτά καμουφλαρισμένα. Σίγουρα όμως αν υπάρχει μία στιγμή που το κοίταγμα στον καθρέφτη έχει αξία είναι μόλις το λευκό βαμβάκι αλλοιώσει την όψη της μάσκας που με τόσο κόπο πριν λίγες ώρες είχα φτιάξει. Τότε που το μέτωπο αρχίζει να γυαλίζει όπως πέφτει το φως και τα μαγουλάκια παύουν να θυμίζουν απόγευμα ανοιξιάτικο και εφηβικό έρωτα. Όταν τα χείλια δεν έχουν σχήμα, περίγραμμα και γεμισμένο κέντρο, μα είναι απαλά, ενυδατωμένα και αποχρωματισμένα. Όταν τα μάτια σταματούν να συγκεντρώνουν το βλέμμα και να το περιγράφουν και το αφήνουν ελέυθερο να χαθεί στη δίνη της μαύρης τρύπας που αφήνει το μαύρο μολύβι μετά το πρώτο βαμβακένιο πέρασμα. Νιώθεις εκείνη τη στιγμή σα να ξαναβρίσκεις τον εαυτό σου. Σα να ξαναγυρίζεις σε κάτι που ήσουν. Παλεύεις να βγάλεις από πάνω σου κάθετί το ξένο και αυτή τη στιγμή τη νιώθω πολύτιμη. Τόσο δική μου. Μια πλαστική κούκλα που σιγά σιγά παίρνει ανθρώπινη μορφή κι ανθρώπινα λάθη. Που στην ιδιωτικότητά της και με τον εαυτό της ξέρει να είναι αληθινή και τα λάθη που κάνει τα βιώνει σα θύτης και σα θύμα κοιτάζοντάς τα κατάματα.

Απόψε θα βγω μάλλον. Και θα βαφτώ. Θα φυλακίσω τα μάτια μου και τον τρόπο που σε κοιτούν για να μη με κατηγορείς πως πάντα φεύγω. Κι όταν γυρίσουμε στην αγκαλιά σου θα σε αφήσω να με ξεβάψεις εσύ.. Δε με νοιάζει που θα διαπιστώσεις πως τα μάγουλά μου δεν είναι τριανταφυλλιά και που θα δεις τα χείλια μου διψασμένα. Με νοιάζει που θα δεις πώς σκοτεινιάζει το βλέμμα μου. Κι ελπίζω πως αυτή τη φορά δε θα φοβηθείς.

Να με κοιτάξεις..

Δεν υπάρχουν σχόλια: