Είχες κι εσύ τον ίδιο εφιάλτη; Να σε καταδιώκουν κι ενώ ο μόνος τρόπος να σωθείς είναι να σε βοηθήσει κάποιος άλλος, τρόπος να του το ζητήσεις δεν υπάρχει. Ανοιγοκλείνεις μανιωδώς το στόμα σου εξαντλώντας όλη την ενέργειά σου σε αυτό κι όμως φωνή καμιά και σανίδα σωτηρίας επίσης. Είναι από τα λίγα όνειρα που είδα και θυμάμαι ακόμα και μάλλον θα τα θυμάμαι και για πάντα. Σκέψου έρχονται στο μυαλό μου οι σκηνές αυτές και νιώθω την όψη μου να ντύνεται στην απόγνωση.
Είμαι λίγο άρρωστη αυτές τις μέρες. Από χτες ο λαιμός μου είναι κλειστός. Κι όταν βυθίζεσαι στη σιωπή μπορείς μάλλον καλύτερα από ποτέ να αφουγκραστείς τον εαυτό σου. Όλα αυτά που θέλεις να πεις και δεν τολμάς. Όλα αυτά που πριν γίνουν λέξεις, γίνονται φόβος, πόνος έρωτας, δάκρυ, χαμόγελο και συχνά σε λυτρώνουν από περιττές φλυαρίες. Ξέρω. Καμιά φορά σε καθίζουν όλα αυτά τα ανείπωτα. Σε πνίγει το ενδεχόμενο τα όσα νιώθεις να μένουν δικά σου και να μη φτάνουν να γίνουν η πρόθεση-πρόσθεση μπροστά στο αίσθημά σου. Οι ρυτίδες και οι εκφράσεις του προσώπου σου δεν αντέχεις να παρασύρουν αλλού όλα αυτά τα ποτάμια που ξεχειλίζουν από μέσα σου. Ναι, είναι σαφές πως το αίσθημά σου είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση μα η ολοκλήρωσή του έρχεται-τουλάχιστον στα δικά σου μάτια-στο μαζί και στη στιγμή που το μοιράζεσαι. Και πώς να αντέξεις τα αισθητήρια του άλλου να κινητοποιούνται από άλλους μηχανισμούς από αυτούς που διεγείρει κάθε δική σου στιγμή;
Και τότε αποφασίζεις να επικοινωνήσεις αυτό που νιώθεις, αδυνατώντας να αντιληφθείς πως πομπός και δέκτης πρέπει να μοιράζονται τον ίδιο κώδικα, αλλιώς η όποια προσπάθεια μάταιη θα αποβεί και μοιραία θα αποτύχει.
Μα τώρα που δεν έχω μιλιά να σου τα κάνω αλήθεια και αξίωμά σου τα όσα κρατάω για δικά μου ως τώρα, ξεχνάω κώδικες κοινούς κι αδυναμίες του παραλήπτη ή του αποστολέα. Σε μια σιωπή απάνθρωπη παλεύω με μοναδικό μου όπλο την ίδια τη σιωπή μου, να σε κάνω να με ακούσεις για μια στιγμή. Να νικήσω τον κάθε θόρυβο και η μελωδία που έχω να σου χαρίσω να φτάσει απερίσπαστη μεσα στην καρδιά σου.
Είναι βλέπεις, που μισώ τους εφιάλτες και που από παιδί πιστεύω πως αν πριν ξαπλώσεις νιώσεις ένα χάδι ασφαλείας, θα δεις στον ύπνο σου όλα αυτά που θέλεις να ζήσεις στ'αλήθεια. Κι αν όσα νιώθω σου χαιδέψουν το μέτωπο και τα κλειστά βλέφαρά σου, τότε μόλις ξυπνήσεις θά'ναι σίγουρα ο κόσμος σου γεμάτος μουσικές.
Είμαι λίγο άρρωστη αυτές τις μέρες. Από χτες ο λαιμός μου είναι κλειστός. Κι όταν βυθίζεσαι στη σιωπή μπορείς μάλλον καλύτερα από ποτέ να αφουγκραστείς τον εαυτό σου. Όλα αυτά που θέλεις να πεις και δεν τολμάς. Όλα αυτά που πριν γίνουν λέξεις, γίνονται φόβος, πόνος έρωτας, δάκρυ, χαμόγελο και συχνά σε λυτρώνουν από περιττές φλυαρίες. Ξέρω. Καμιά φορά σε καθίζουν όλα αυτά τα ανείπωτα. Σε πνίγει το ενδεχόμενο τα όσα νιώθεις να μένουν δικά σου και να μη φτάνουν να γίνουν η πρόθεση-πρόσθεση μπροστά στο αίσθημά σου. Οι ρυτίδες και οι εκφράσεις του προσώπου σου δεν αντέχεις να παρασύρουν αλλού όλα αυτά τα ποτάμια που ξεχειλίζουν από μέσα σου. Ναι, είναι σαφές πως το αίσθημά σου είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση μα η ολοκλήρωσή του έρχεται-τουλάχιστον στα δικά σου μάτια-στο μαζί και στη στιγμή που το μοιράζεσαι. Και πώς να αντέξεις τα αισθητήρια του άλλου να κινητοποιούνται από άλλους μηχανισμούς από αυτούς που διεγείρει κάθε δική σου στιγμή;
Και τότε αποφασίζεις να επικοινωνήσεις αυτό που νιώθεις, αδυνατώντας να αντιληφθείς πως πομπός και δέκτης πρέπει να μοιράζονται τον ίδιο κώδικα, αλλιώς η όποια προσπάθεια μάταιη θα αποβεί και μοιραία θα αποτύχει.
Μα τώρα που δεν έχω μιλιά να σου τα κάνω αλήθεια και αξίωμά σου τα όσα κρατάω για δικά μου ως τώρα, ξεχνάω κώδικες κοινούς κι αδυναμίες του παραλήπτη ή του αποστολέα. Σε μια σιωπή απάνθρωπη παλεύω με μοναδικό μου όπλο την ίδια τη σιωπή μου, να σε κάνω να με ακούσεις για μια στιγμή. Να νικήσω τον κάθε θόρυβο και η μελωδία που έχω να σου χαρίσω να φτάσει απερίσπαστη μεσα στην καρδιά σου.
Είναι βλέπεις, που μισώ τους εφιάλτες και που από παιδί πιστεύω πως αν πριν ξαπλώσεις νιώσεις ένα χάδι ασφαλείας, θα δεις στον ύπνο σου όλα αυτά που θέλεις να ζήσεις στ'αλήθεια. Κι αν όσα νιώθω σου χαιδέψουν το μέτωπο και τα κλειστά βλέφαρά σου, τότε μόλις ξυπνήσεις θά'ναι σίγουρα ο κόσμος σου γεμάτος μουσικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου