Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

Casablanca


"play it Sam..."


δεν παραπονιέμαι... Η βάρδια 12-2 μου χάρισε όση μελαγχολία χρειαζόμουν για να ξεπεράσω την απάθεια της ημέρας...


Και τι υπέροχη σκιά που έχει... Δακρύζει και φοβάσαι πως θα σπάσει η πορσελάνη της ακριβότερης κούκλας. Κι όταν την αγκαλιάζει ο Μπόγκαρτ... Έχεις δει πιο αληθινή αγκαλιά; Πιο...-αυτές οι καταρραμένες λέξεις - άμεση! Δεν ξέρω αν το πρόσεξες, που το πρόσεξες, αλλά όταν την αγκάλιαζε δεν έκρυβε το πρόσωπό της στον ώμο του.

Δε ζητούσε καμιά στοργή!

Απλά τον ήθελε εκεί... τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.



Γιατί να φύγει η Ίνγκριντ; Βαρέθηκα τους ηρωισμούς! Θέλω αγάπη...

Απαιτώ αγάπη!

Μάλλον έρωτα!

Η αγάπη αντέχει! Ο έρωτας απαιτεί...


Θέλω έρωτα...


ο Sammy στον τίτλο μου...

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

ναι, ο έρωτας απαιτεί..εδώ θα αναμετρηθούμε, καθώς λένε...!
κι η αλήθεια είναι πως όχι, πιο αληθινή αγκαλιά δεν έχω δει..ακριβώς γιατί η αλήθεια και η αυθεντικότητα των συναισθημάτων φαίνονται από μίλια μακριά...
τις καλησπέρες μου... :-)