Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008

Fragile

Ξέρεις μήπως εσύ τι είναι αυτό που όποτε πάω να νιώσω με μπλοκάρει;
Πες μου.. Ό,τι σού’ ρχεται στο μυαλό. Βαρέθηκα τα φώτα σου. Βαρέθηκα κι εμένα. Βαρέθηκα.
Όχι να περιμένω. Όχι. Ό,τι κι αν είσαι, όποιος κι αν είσαι, όχι.
Να μην έρχεσαι βαρέθηκα. Κι αν δε βλέπεις διαφορά για’ μένα υπάρχει.
Όταν ερωτεύτηκα για πρώτη φορά - ελπίζω όχι και τελευταία- ήμουν σίγουρη, οι ψυχές γι’ αυτό έχουν φτιαχτεί. Και τώρα, ρώτα με! Φοβάμαι; Ντρέπομαι; Διστάζω; Σκλήρυνα; Άλλαξα; Τι έπαθα; Τι;
Κάθε φορά που νιώθω κάτι... Φυγή. Δική μου, δική σου δεν έχει να κάνει. Φυγή! Από τι; Και από ποιον;
Ξέρεις τι θα πει να λαχταράς να δεις κάποιον; Να μετράς λεπτά; Να ακούς μουσική στο μετρό και ενώ όλοι είναι παγωμένοι και κατσούφηδες, εσύ να λάμπεις; Να πηγαίνεις σε εκείνον που σε περιμένει; Να υπάρχει κάποιος για’ σένα;

Θα περιμένω. Μπορώ κι αλλιώς; Ερωτεύομαι τα μάτια σου κι ας είναι το μοναδικό ζευγάρι μάτια που έχω προσέξει. Το πιο αγαπημένο. Περάσανε μπροστά από τα δικά μου για μια στιγμή. Και ίσως να μην τα πρόσεξες. Να μη με είδες καν.

Κι αν δε μάθω ποτέ πως μυρίζει ο λαιμός σου, κι αν δεν δω ποτέ πως λάμπουν τα μάτια σου στο σκοτάδι, κι αν δε μου ψιθυρίσεις ποτέ τα μυστικά σου, κι αν δε νιώσω ποτέ ούτε ένα παραμικρό σου χάδι, κι αν δε μάθω ποτέ με τι μοιάζει η γεύση σου...
Θα περιμένω.. πώς αλλιώς ;

Και πες μου ένα μέρος να μπορώ να πηγαίνω να γράφω για σένα.. Όχι για να σε περιμένω κάποια στιγμή να φανείς... Αλλά για να μου χαρίζει την ασφάλεια της δικής σου επιλογής..

Για σήμερα...fragile included..

Δεν υπάρχουν σχόλια: