black...no purple for me

Νιώθω
κι όλα τα λάθη μου δικά μου
κι αν δεν κατάλαβες για' σένα
κι αν δε μπορείς άσ'το
και μακριά σου δε μπορώ
και λείπεις

και είμαι εδώ
και θά' μαι
για όσο χρειαστεί

Και σημερα στο repeat "Κανονικά" της Δήμητρας. Και να χαθούνε όλα και όλοι

Paint it purple please...

Η σημερινή μέρα δε ζητάει πολλά... Μονάχα ένα φιλί και μια αγκαλιά

Μπορείς;


Για σήμερα...ένας damien...για να... άσ'το!απλά ένας damien

Casablanca

"play it Sam..."

δεν παραπονιέμαι... Η βάρδια 12-2 μου χάρισε όση μελαγχολία χρειαζόμουν για να ξεπεράσω την απάθεια της ημέρας...

Και τι υπέροχη σκιά που έχει... Δακρύζει και φοβάσαι πως θα σπάσει η πορσελάνη της ακριβότερης κούκλας. Κι όταν την αγκαλιάζει ο Μπόγκαρτ... Έχεις δει πιο αληθινή αγκαλιά; Πιο...-αυτές οι καταρραμένες λέξεις - άμεση! Δεν ξέρω αν το πρόσεξες, που το πρόσεξες, αλλά όταν την αγκάλιαζε δεν έκρυβε το πρόσωπό της στον ώμο του.

Δε ζητούσε καμιά στοργή!

Απλά τον ήθελε εκεί... τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.

Γιατί να φύγει η Ίνγκριντ; Βαρέθηκα τους ηρωισμούς! Θέλω αγάπη...

Απαιτώ αγάπη!

Μάλλον έρωτα!

Η αγάπη αντέχει! Ο έρωτας απαιτεί...

Θέλω έρωτα...

ο Sammy στον τίτλο μου...

5+σήμερα...

πότε θα περάσουν αυτές οι μέρες; Θέλω να τις ζήσω τις στιγμές μου φέτος... Μία προς μία!
Αν αρχίσω να απαριθμώ όσα θέλω να κάνω...
Και παρέα:εξαιρετική!
τα θεατράκια μας, τα live, οι ταινίες, οι μουσικές, το ωδειάκι μου, οι βόλτες, τα ποτά, τα ξενύχτια, οι πρωινοί καφέδες, τα ταξίδια...
Α! φέτος έχουμε και τις πρόβες με το συγκρότημα!πολλή δουλειά σου λέω!
αν κανουμε και live θα σου πω να έρθεις:P
Γι'αυτό σου λέω.. Άντε να περάσουν οι μέρες...
5+σήμερα...

Απόψε...die welle chez moi!
μετά τις 12 γιατί πιο νωρίς δε βλέπω να τελειώνω...

φιλί

Λάθος εποχή;

Τι καλύτερο από ένα πρωινό καφέ με καλή παρέα στην πόλη μου;
Που λες βρεθήκαμε σε ένα παραδοσιακό καφενεδάκι, με τα πιο παλιά χρώματα που έχω δει ποτέ και την πιο ζεστή μυρωδιά! Α! Και το πιο ωραίο γλυκό σταφύλι -με ξέρεις δεν αντιστέκομαι ποτέ σε τέτοιους πειρασμούς!
Το ορίσαμε κιόλας:Εξαγόμενο έθνικ.
Ώρες ώρες νιώθω ότι φτιάχτηκα για άλλη εποχή...
Αυτή η παλιά Αθήνα με έχει στοιχειώσει.


Το επόμενο συννεφιασμένο πρωινό θα σε πάρω να πάμε μαζί! Και θα δοκιμάσεις και γλυκό.

Κερνάω εγώ
και επειδή μουσική δεν είχε... εσύ τον ήχο, εγώ τις γεύσεις...
μυρωδιά... του καφέ
Έρχεσαι;

Moonriver...

είπα να αφήσω την πιο γλυκειά βροχή να σου πει καληνύχτα αντί για' μένα...

κι ένα φιλί, για να μη χαλάνε οι συνήθειες που τόσο πολύ αγαπάω...

Επαναπροσδιορίζομαι

Έπιασε βροχή

Μυρίζεις το χώμα;

Νέα ζωή!

Πάτα play...ξέρεις!

Εμμονή

γιατί...σε θέλω

σε παραπλανώ με στίχους ψεύτικους
γιατί σε θέλω

δε μπορώ
για να με θέλεις...

χίλιες νύχτες κι άλλες τόσες σ'αγαπώ, με θυμό, με τρέλα, με παράπονο...

πόσο σε θέλω...

φιλί! και με τον καιρό πάει γάντι...

Fragile

Ξέρεις μήπως εσύ τι είναι αυτό που όποτε πάω να νιώσω με μπλοκάρει;
Πες μου.. Ό,τι σού’ ρχεται στο μυαλό. Βαρέθηκα τα φώτα σου. Βαρέθηκα κι εμένα. Βαρέθηκα.
Όχι να περιμένω. Όχι. Ό,τι κι αν είσαι, όποιος κι αν είσαι, όχι.
Να μην έρχεσαι βαρέθηκα. Κι αν δε βλέπεις διαφορά για’ μένα υπάρχει.
Όταν ερωτεύτηκα για πρώτη φορά - ελπίζω όχι και τελευταία- ήμουν σίγουρη, οι ψυχές γι’ αυτό έχουν φτιαχτεί. Και τώρα, ρώτα με! Φοβάμαι; Ντρέπομαι; Διστάζω; Σκλήρυνα; Άλλαξα; Τι έπαθα; Τι;
Κάθε φορά που νιώθω κάτι... Φυγή. Δική μου, δική σου δεν έχει να κάνει. Φυγή! Από τι; Και από ποιον;
Ξέρεις τι θα πει να λαχταράς να δεις κάποιον; Να μετράς λεπτά; Να ακούς μουσική στο μετρό και ενώ όλοι είναι παγωμένοι και κατσούφηδες, εσύ να λάμπεις; Να πηγαίνεις σε εκείνον που σε περιμένει; Να υπάρχει κάποιος για’ σένα;

Θα περιμένω. Μπορώ κι αλλιώς; Ερωτεύομαι τα μάτια σου κι ας είναι το μοναδικό ζευγάρι μάτια που έχω προσέξει. Το πιο αγαπημένο. Περάσανε μπροστά από τα δικά μου για μια στιγμή. Και ίσως να μην τα πρόσεξες. Να μη με είδες καν.

Κι αν δε μάθω ποτέ πως μυρίζει ο λαιμός σου, κι αν δεν δω ποτέ πως λάμπουν τα μάτια σου στο σκοτάδι, κι αν δε μου ψιθυρίσεις ποτέ τα μυστικά σου, κι αν δε νιώσω ποτέ ούτε ένα παραμικρό σου χάδι, κι αν δε μάθω ποτέ με τι μοιάζει η γεύση σου...
Θα περιμένω.. πώς αλλιώς ;

Και πες μου ένα μέρος να μπορώ να πηγαίνω να γράφω για σένα.. Όχι για να σε περιμένω κάποια στιγμή να φανείς... Αλλά για να μου χαρίζει την ασφάλεια της δικής σου επιλογής..

Για σήμερα...fragile included..

No words

Δε θέλω να σκέφτομαι πως το έχασα.. Κι ας λένε πως ήταν υπέροχα! Πόσο περισσότερο να μελαγχολήσω σήμερα; Μόλις έφτιαξα ζεστή σοκολάτα και όλα θα γίνουν ωραία. Όχι την πολύ γλυκιά. Ξέρεις αυτή που μου αρέσει, με λιωμένη τρούφα από πάνω και μια ελαφριά γεύση φουντούκι. Ας παρηγορηθώ ! Περίσσεψε ένα φλιτζάνι ... σε assortie κούπα.. Αρκεί να μπορείς να με αφήνεις σιωπηλή..

γιορτή(προσωπική)

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά...

ταξίδεψε η καρδιά μαζί σας κι αυτό μου φτάνει...

(ξέρει πού πηγαίνει)

Herbie in Athens

25 Νοέμβρη

http://www.mixtape.gr/t.asp?sec=1&sub=1&uid=1509

εκεί θα πάω!

Letter from Florence

βρήκα προορισμό;

Θέλω αλήθεια

Θέλω αλήθεια



Η πιο μεγάλη φυλακή... το είδωλό μας.







η ομορφιά είναι αλλού.

22

Δε μπορώ να σου πω πολλά. Σήμερα είναι η μέρα μου! Ξέρεις κάτι; Το κέρδισα το στοίχημα.
Πέρασαν 6 μήνες. Σάββατο 22 Μάρτη. Παρέα με το live.

Εύχομαι σήμερα να γιορτάζεις μαζί μου τη νίκη μου.

Είναι δική ΜΟΥ η ζωή μου. Θα μου κάνεις παρέα να τη ζήσω;

μία διασκευή σου αφήνω σήμερα στον τίτλο μου που μου άρεσε πολύ. Υπέροχος ο Lionel αν και τον ειχα συνηθίσει σε άλλη θέση επί σκηνής.

Τρανζιστοράκι..

Είπα θα πάω να ξαπλώσω αλλά..

Αν κάτι ζήλευω θανάσιμα στις ασπρόμαυρες ταινίες εποχής.. παλιάς είναι τα παραπεταμένα τρανζιστοράκια στην άμμο(ναι, που ο πρωταγωνιστής κρατάει στα χέρια του την αγαπημένη του και πάντα το πλάνο στα 3/4), στα σκεπάσματα μιας νεαράς-στο μπαλκόνι να χαζεύει τον ουρανό), στα χορτάρια μιας ερημιάς(οκ, ο κόσμος ερωτεύεται στη φύση)... Δεν υπάρχει ήχος που να ζηλεύω περισσότερο.

Ξάπλωσα και άνοιξα το mp3 player. Ξέρεις σε τι έπεσα. Προφανώς, ειδικά σήμερα! Ella και love songs.. Και, μη γελάσεις, είπα να το ζήσω. Έγινα κορίτσι του, ας πούμε '50, με μια κορδέλα στα μαλλιά, με φράντζα μεγάλη και χείλη κατακόκκινα, έβγαλα τα ακουστικά, άνοιξα τη μπαλκονόπορτα και όλα τα ανέλαβε το τρανζιστοράκι μου. Αέρας κρύος και υγρός, ο πιο(!) αγαπημένος. Μουσκεμένα τα χρώματα στο μπαλκονάκι μου και μυρωδιά η βρόχινη.

Cheek to cheek
...
I've got you under my skin
...
και let's fall in love...

και η Ella πέρασε από τα σκρατσαρίσματα στο τρανζιστοράκι, τα κρυφά χαμόγελα των διπλανών και το αεράκι στο θερινό.. και εγώ πρωταγωνίστρια της δικής μου ασπρόμαυρης
με σκηνοθεσία, σενάριο, ερμηνεία και μουσική επένδυση δικά μου και πολύ προσεγμένα..


Συγγνωμη που το διέκοψα μα έπρεπε να στα πω! Πάω γρήγορα...

και να σου πω! Έχεις δει πιο όμορφη βραδιά;

Ella, honey..

Φιλί στον κυριούλη μου που την έφερε στα απογεύματά μου.. να μου τα χρωματίζει..
κι επειδή ανάθεμα κι αν θα μάθω ποτέ να ποστάρω τα βιντεάκια, ορίστε μια ταμπελίτσα για να φτάσεις σ' εκείνη και σε ένα από τους πολυπαιγμένους στο mp3 player.

Ella Fitzgerald & Joe Pass

http://www.youtube.com/watch?v=Mx5b4AFVaT8&NR=1

εφτιαξα καφέ. Εσύ θα πιεις;(θά' χει και γεύση καραμέλα..στο λόγο μου)

Όχι για παληκαριά..

Ήταν η τελευταία καλοκαιρινή συναυλία των παιδιών σήμερα. Της Νατασσούλας μου, του Θέμη, του Γεράσιμου, του Φοίβου, του Ιλάν, του Κώστα, του Άρη, του Γρηγόρη.. Ξέρεις τι; Ήταν τόσο ζεστά, τόσο ανθρώπινα. Το φχαριστήθηκα. Λες και τα παιδιά έπαιζαν για μια παρέα φίλων, αν και γενικά είχε κόσμο.
Όποτε φεύγω από live τους νιώθω "καθαρή", κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Γνώρισα και το Χρηστάκο μου. Αγγελούδι.
Ήταν μαζί μου δύο άνθρωποι που αν με κόψεις νομίζω θα δεις τα χρώματά τους μέσα μου. Καθόμουν ανάμεσά τους και ήμουν δυνατή. Κι όσα δεν ήρθαν δε μου έλειπαν και σε όσα έφυγαν ώρα καλή.
Άρρωστη και ζαλισμένη από ένα μάθημα που δε λέει να βγει, μοναχική και δειλή με όρια σαφώς καθορισμένα και σπάνια προσπελάσιμα και με μια καρδιά ζεστή.
Ξέρεις και κάτι ακόμα; Η αγάπη υπάρχει παντού. Είναι στη φωνή της πιο γλυκειάς νεράιδας, στις μουσικές που μας συντροφεύουν στην πόλη, στα λόγια των ανθρώπων που έχουν ψυχή και στην πιο όμορφη αγκαλιά' αυτή των δικών σου ανθρώπων που ξέρουν να είναι εκεί, που ξέρουν να σιωπούν, που ξέρουν να υψώνουν τη φωνή, που όταν ακουμπάνε στην πλάτη σου νιώθεις ζεστασιά, που μπορούν να είναι εκεί.
Κι ας ξέρουν πως δε θα πάρει κανείς παρουσίες.
όχι από παληκαριά..
ούτε από συνήθεια
ούτε ανάγκη ούτε καμιά υποχρέωση
είναι που οταν αγαπάς κάποιον θέλεις να τον βλέπεις να γελάει.. να λάμπει το προσωπό του από ευτυχία. Είναι που όταν αγαπάς θέλεις να δίνεις. Ό,τι έχεις..
κι αυτό αρκεί..
πάντα!

Φωτιά

http://www.youtube.com/watch?v=5J39qW10JVo

τη λατρεύω αυτή την εκτέλεση..

Πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή..

αφιερωμένο..κάθε λέξη κάθε εικόνα..

Όταν θα τελειώσει ξαφνικά το καλοκαίρι

όταν θα 'χω φύγει μακριά σε κάποιο αστέρι

τίποτα να μη φοβάσαι

να με θυμάσαι

γιατί σ' αγαπούσα πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή

Όταν θα χαθούν οι αγάπες κι οι φιλίες

όταν θα με βλέπεις στις παλιές φωτογραφίες

τις βραδιές που δεν κοιμάσαι

να με θυμάσαι

γιατί σ' αγαπούσα πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή

Όταν θα κοιτάς την άδεια θέση στο τραπέζι

όταν θα ακούσεις το τραγούδι αυτό να παίζει

μη δακρύζεις μη λυπάσαι

να με θυμάσαι

γιατί σ' αγαπούσα πιο πολύ κι απ' τη δική μου τη ζωή

Στίχοι:Γιώργος Παυριανός

Μουσική:Στάμος Σέμσης

Ερμηνεία:Γιώργος Νταλάρας

Σαν φως

Το φως να παίρνει την ματιά ο χώρος τα όνειρά σου
και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά
ότι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου
να απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά

Και τι δεν μου 'χες ορκιστεί και τι δεν μου 'χες τάξει
μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς
δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι
και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς

Χωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου
με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ
αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε
αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό

Κορμί που σχίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου
μνήμες θολές και μια γλυκιά λήθη της λησμονιάς
στης μοναξιάς τον κόκκινο από αίμα πίδακα του
που ξεπετάγεται σαν φως που φέγγει της στεριάς

Το μαγικό στου φεγγαριού ονειροπόλημα σου
το 'χεις ξεχάσει κι είν' αργά καιρός να κοιμηθείς
με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου
τις ώρες που περάσαμε μαζί θα μοιραστείς

Μα εγώ πονώ για σένανε και σιωπηλά υποφέρω
μήπως τα μάτια που αγαπώ δακρύζουν στα κρυφά
τι κι αν με πούλησες φτηνά μια νύχτα και το ξέρω
κάθε στιγμή σε φέρνω εδώ κοιτώντας τα νερά

Χορεύεις με τις μνήμες σου πετάς με τα όνειρά σου
αρχαίου δράματος χορός περνάς στην αγορά
πετάς τα ρούχα σου γυμνός αγγίζεις την χαρά σου
φωτίζεις μόνο μια στιγμή και ζεις για μια φορά

Στίχοι: Υπόγεια Ρεύματα
Μουσική: Υπόγεια ρεύματα
Ερμηνεία: Υπόγεια Ρεύματα

Μη φοβηθείς τη φωτιά

Για τη διαδικτυακή μου φίλη, φίλη αγαπημένη, που είναι πάντα κοντά με το δικό της μοναδικό τρόπο.. Γιωργίτσα μου για' σένα με όλη μου την αγάπη.
νά' σαι καλά..

Κοίτα, κοίτα
Τι είναι η στάχτη κοίτα
Κοίτα, κοίτα, κοίτα
Μη φοβηθείς την φωτιά

Μια σαΐτα στου καημού την πλάτη
Μια σαΐτα που σε πονάει με τον νοτιά
Τόσο καιρό δεν ήξερα πόσα καρφιά χωράει
Τόσο καιρό δεν ήξερα μια σταυρωμένη αγάπη
Όχι αγάπη, όχι αγάπη μόνο του άπιαστου η ψευτιά

Νομίζει η καρδιά πως μισεί
Ότι αγαπάει και ότι φοβάται να βρει
Κι είναι δειλός του Σαββάτου ο πηλός
άγγελος απατηλός
ψάχνεις και 'συ σαν καδένα μισή
τ' άλλο μισό και αν είμαι εγώ
Δεν το 'θέλε η μοίρα μαζί

Κοίτα, κοίτα
Τι είναι η στάχτη κοίτα
Κοίτα, κοίτα, κοίτα
Μη φοβηθείς την φωτιά

Μια σαΐτα στου καημού την πλάτη
Μια σαΐτα που σε πονάει με τον νοτιά
Τόσο καιρό δεν ήξερα πόσα καρφιά χωράει
Τόσο καιρό δεν ήξερα μια σταυρωμένη αγάπη
Όχι αγάπη, όχι αγάπη μόνο του άπιαστου η ψευτιά

Κοίτα, κοίτα...

Στίχοι: της Λίνας
Μουσική:Δημήτρης Παπαδημητρίου

incomplete

νομίζω θέλω να μιλήσω. νομίζω ξέρω τι θέλω να πω. νομίζω ξέρω πώς θέλω να τα πω.

λείπεις.

ξέρω πως δεν έχω λαλιά.

κι όλες οι εικόνες μένουν μισές.

κι όλα τα λόγια δε βγαίνουν.

κι εγώ ένα πράγμα νομίζω ήθελα. να μιλήσω. να σου μιλήσω.

και ξέρω πως δε μπορώ.

όλα μισά

Μαγική εικόνα

μεγάλος έρωτας..


Σήμερα ,τα χρώματα μεγάλωσαν μετά τη βροχή
σήμερα,τα πήρες και ζωγράφισες μια εικόνα μαγική
κι εγώ από μέσα θα περάσω η πόρτα είν' ανοιχτή

Στην μαγική σου εικόνα
που όλα μονιάζουν μάτια μου
κι όλα είναι μέσα σ' όλα
έσβησαν τα σκοτάδια μου
μέσα στα χέρια σου οι εποχές
ένα ποτάμι που κυλά
σ' αρχαίες πόλεις σ' εξοχές
κι έπειτα χύνεται ξανά
στην μαγική σου εικόνα ...

Σήμερα,είμαι ένα φύλλο που πέφτει στη γη στα πόδια σου
Σήμερα,είμαι μια μικρή σιωπή ανάμεσα στα λόγια σου
Δε θέλω τίποτα ν' αλλάξω τούτη τη στιγμή

Στην μαγική σου εικόνα
που όλα μονιάζουν μάτια μου
κι όλα είναι μέσα σ' όλα
έσβησαν τα σκοτάδια μου
μέσα στα χέρια σου οι εποχές
ένα ποτάμι που κυλά
σ' αρχαίες πόλεις σ' εξοχές
κι έπειτα χύνεται ξανά
στην μαγική σου εικόνα ...

Στίχοι:Μανώλη Φάμελλου
Μουσική:Μανώλη Φάμελλου

γιατί όταν νιώθουμε κάτι πρέπει να το δείχνουμε.. ακριβώς εκείνη τη στιγμή...
δεν υπάρχουν ευκαιρίες...υπάρχει μόνο η αλήθεια της στιγμής... μονο σε αυτή θα έχουμε να λογοδοτήσουμε...

συγγνώμη..

Έλα!

και μισώ την τόση ελευθερία...

Χειρότερη τιμωρία από το να με πνίγουν δεν υπάρχει. Δεν το επιτρέπω σε κανέναν. Φεύγω. Πάντα! Έτσι και τώρα. Είπα να την κάνω, πριν σε μισήσω που δε μ' αφήνεις να πάρω ανάσα.

Κι ήρθε αυτός ο στίχος..

Έλα... και μισώ την τόση ελευθερία..

Ώρες ώρες φοβάμαι πως μεγαλύτερη ελευθερία από το να ακούς την καρδιά σου και να μην την μπλοκάρεις όταν πάει να νιώσει δεν υπάρχει. Και λέω φοβάμαι, γιατί νομίζω εδώ και χρόνια με έχουν κάνει να γυρίσω την πλάτη στις επιταγές της.

Και σε χρειάζομαι γιατί φροντίζεις να μου κρατάς το χέρι όταν πάω να το βάλω στα πόδια κάθε φορά που προσπαθεί να μου μιλήσει..

με τα ρούχα πέφτει μόνη στο κρεβάτι

έλα...
και σιχάθηκα να διασκεδάζω
δε μ'αρέσει άλλους να κοιτάζω
δε με παίρνει άλλο πια να πίνω
τάχω παίξει και βαρέθηκα να ζω


μού' χει λείψει η ζεστη αγκαλιά σου
να ξεχάσω πάνω στην καρδιά σου..

αφιερωμένο..
για τα λάθη που δε σβήνουν..

αρκεί

μη μ'αγαπάς, με σκοτώνεις..

Δε θα σ'αφήσω να το μάθεις

Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ' αγάπησα
πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις

Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή,
απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά

Πόσο πολύ σ' αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις


Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή
Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου 'δωσες
αξίζουν μια ζωή

Πόσο πολύ σ' αγάπησα, ποτέ δε θα το μάθεις...

(..δε θα σε αφήσω εγώ..
έβαλα όλους τους στίχους..Δεν είχα άλλη επιλογή..)

Αγάπη
Στίχοι: Κατίνα Παΐζη
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος