Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

κι όταν ξυπνήσεις βλέπουμε

Οπλοφορείς
Και μην προσπαθείς να με πείσεις πως δε σκοτώνεις. Πως κατα τα άλλα οι προθέσεις σου είναι καλές.
Κι εγώ μη νομίζεις. Όπου ρωτήσεις θα σου πουν να κρατηθείς μακριά μου. Τρώω θα σου πουν ψυχές ανθρώπινες.
Μπορείς; Να κρατηθείς μακριά μου
Να μην τους πιστέψεις; Μπορείς;
Ασάλευτη θα μείνω. Θα σου γελάω ήρεμα και απειλή δε θα αφήσω να νιώσεις. Κανέναν δε θα αφήσω να σε πλησιάσει. Να τολμήσει να σκεφτεί να σε φοβίσει. Μονάχα εγώ. Στο λόγο μου. Μονάχα εγώ θά’ρχομαι προς εσένα. Και θα μετράω τις προθέσεις σου με την αφή. Φλέβες εκείνες τεταμένες κι εγώ το πρόσωπό σου το έχω χαιδέψει κι ευτυχισμένο ακόμα. Κι όταν κοιμάσαι. Ακόμα.
Τι ευτυχία να με έχεις αφήσει. Πώς να μπορώ μετά να μη σε πιστεύω, καθώς μου λένε.
Πού να ξέρουν εκείνοι πως μου έχεις αφεθεί.
Κι όταν το σώμα σου λυγίσει στρώμα ονείρων εγώ για να ονειρευτείς. Για’σένα.
Κι όταν ξυπνήσεις βλέπουμε.
Το πιάνουμε από εκεί που το αφήσαμε. Εσύ στο όπλο κι εγώ σ’ εσένα.
Κι ας κερδίσει ο πιο αδύναμος.
Οπλοφορείς.
Τις ξέρω τις προθέσεις σου.

1 σχόλιο:

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΑΡΓΩ ΛΙΓΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΑΡΚΕΤΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.